مُسَبِّحات قرآن

مُسَبَّحات قرآن، شش سوره ای هستند که با واژه های «سَبَّحَ» یا «یُسَبِّحَ» آغاز می شوند:

۱. حدید (سوره ۵۷ با ۲۹ آیه، مکّی)؛

۲. حَشر (سوره ۵۹ با ۲۴ آیه، مدنی)؛

۳. صَفّ (سوره ۶۱، ۱۴ آیه، مدنی)؛

۴. جمعه (سوره ۶۲، ۱۱ آیه، مدنی)؛

۵. تغابن (سوره ۶۴، ۱۸ آیه، مدنی)؛

۶. اعلی (سوره ۸۷، ۱۹ آیه، مکّی)؛

در روایات، برای این دسته از سوره ها، فضایل خاصّی بیان شده است.

از امام باقر(ع) روایت است: «هر کس پیش از آن که بخوابد، همه مُسَبَّحات را بخواند، نمی میرد تا آن که قائم (حضرت مهدی(ع)) را درک کند، و اگر بمیرد، در جوار محمّد پیامبر(ص) خواهد بود».[۱]