اولین وارد شونده به بهشت

تعدادی حدیث در این زمینه تقدیم می شود:
ـ رسولُ اللّهِ(ص): أوَّلُ مَن يَدخُلُ الجَنّةَ مِن خَلقِ اللّهِ الفُقَراءُ. (كنز العمّال: ۱۶۶۳۶)
پيامبر خدا(ص): نخستين خلق خدا كه وارد بهشت مى شوند فقيرانند.

ـ عنه(ص): أوَّلُ مَن يَدخُلُ الجَنّةَ شَهيدٌ و عَبدٌ أحسنَ عِبادةَ ربِّهِ. (تنبيه الخواطر: ۱/ ۵۷)
پيامبر خدا(ص): نخستين كسى كه داخل بهشت مى شود شهيد است و بنده اى كه پروردگارش را نيكو عبادت كرده باشد.

ـ عنه(ص): ثلاثةٌ أوَّلُ مَن يَدخُلُ الجَنّةَ: الشَّهيدُ في سبيلِ اللّهِ، و المَمْلوكُ لَم يَشغَلْهُ رِقُّهُ عَن طاعةِ رَبّهِ، و فَقيرٌ ذو عِيالٍ مُتَعفِّفٌ. (تنبيه الخواطر: ۲/ ۱۲۱)
پيامبر خدا(ص): سه گروه پيش از همه وارد بهشت مى شوند: شهيد در راه خدا، برده اى كه بردگى اش او را از طاعت خداوندگارش باز نداشته است و تهيدستِ عيالوارِ خويشتندار.

ـ عنه(ص) لعليٍّ(ع): إنَّ أوَّلَ أربَعةٍ يَدْخُلونَ الجَنّةَ: أنا و أنتَ و الحَسنُ و الحُسينُ. (المعجم الكبير: ۱/ ۳۱۹/ ۹۵۰)
پيامبر خدا(ص) به على(ع) فرمود: نخستين چهار نفرى كه وارد بهشت مى شوند من هستم و تو و حسن و حسين.

ـ عنه(ص): إنَّ أوَّلَ ثُلّةٍ تَدْخُلُ الجَنّةَ لَفُقَراءُ المُهاجِرينَ الّذين يُتَّقى بهِمُ المَكارِهُ. (مسند ابن حنبل: ۲/ ۵۷۲/ ۶۵۸۲)
پيامبر خدا(ص): نخستين گروهى كه وارد بهشت مى شوند، تهيدستانِ مهاجرى هستند كه بلايا و سختيها با وجود آنان دفع مى شود.

ـ الإمامُ عليٌّ(ع): قالَ لي رسولُ اللّهِ(ص): أنتَ أوَّلُ مَن يَدخُلُ الجَنّةَ، فقلتُ: يا رسولَ اللّهِ أدخُلُها قَبلَكَ؟! قالَ: نَعَم، إنّكَ صاحِبُ لِوائي في الآخِرَة كما أنّكَ صاحِبُ لِوائي في الدُّنيا، و حَامِلُ اللِّواء هُو المُتَقدِّمُ. (علل الشرائع: ۱۷۳/ ۱)
امام على(ع): رسول خدا(ص) به من فرمود: تو نخستين كسى هستى كه وارد بهشت مى شود. عرض كردم: اى رسول خدا! آيا پيش از شما وارد بهشت مى شوم؟! فرمود: آرى، [زيرا] تو پرچمدار من در آخرتى، همچنان كه در دنيا پرچمدار من هستى و پرچمدار، پيشرو است.

ـ عنه(ع): لَقد سَبقَ إلى جَنّاتِ عَدْنٍ أقْوامٌ ما كانوا أكْثرَ النّاسِ لا صَوما و لا صَلاةً و لا حَجّا و لا اعْتِمارا، و لكنَّهُم عَقَلوا عنِ اللّهِ مَواعِظَهُ. (تنبيه الخواطر: ۲/ ۲۱۳)
امام على(ع): مردمانى به سوى بهشتهاى جاويدان پيشى گرفته اند كه از ديگران نه بيشتر روزه مى گرفتند، نه بيشتر نماز مى گزاردند و نه بيشتر حج و عمره مى رفتند؛ بلكه چون اندرزهاى خدا را دريافتند و پذيرفتند [به بهشت مى روند].

ـ الإمامُ الباقرُ(ع): أوَّلُ أهْلِ الجَنّةِ دُخولًا إلى الجَنّةِ أهْلُ المَعروفِ. (الأمالي للصدوق: ۳۲۶/ ۳۸۳)
امام باقر(ع): نخستين وارد شوندگان به بهشت، نيكوكارانند.