سوره

به علّت اختلاف نظری که در ریشه اصلی «سوره» وجود دارد، مفهوم لغوی و معانی متعدّدی را برای تعریف آن در نظر گرفته اند.

«سوره»، اگر از ریشه «سئر» باشد، به معنای باقى مانده است و اگر از ريشه «سور» باشد، بر عُلو و ارتفاع و بالا رفتن و صعود كردن دلالت دارد و براى آن، شش معنا ذكر كرده اند: ۱. فضل و منزلت، ۲. شرف، ۳. علامت و نشانه، ۴. ساختمان زيبا و برافراشته، ۵. هر رده از رده ها و رگه هاى ديوار، ۶.   قسمت مجزّا از ديگرى.

در اصطلاح و عرف مسلمانان، «سوره» عبارت است از: مجموعه اى از آيات كه كمّيت و آغاز و انجام آن، توقيفى و بر پايه وحى است.

در وجه نام گذارى سوره هاى قرآنى گفته اند: سوره قرآن را از آن جهت كه همچون حصار شهر، رشته اى از آيات را احاطه كرده، «سوره» می گویند، همان طور كه به حصار و ديوار بلندى كه در قديم، پيرامون شهر مدينه بود، «سور مدينه» می گفتند.