منبع: الكافى ، ج1 ، ص153 ؛ التوحيد ، ص354 و 355 .
واسطه ميان صدوق و كلينى: على بن احمد بن محمّد بن عمران الدقّاق .
مقايسه اسناد صدوق و كلينى: اسناد ، دقيقاً يكسان اند.

روايت بيست و چهارم

محتوا: در اين حديث شريف ، بيان شده كه تمام مردان و زنان مؤمن ، در حق كسى كه يكى از دعاهايش «اللّهم اغفر للمؤمنين و المؤمنات» باشد ، شفاعت خواهند كرد.
منبع: اين روايت ، در الأمالى (ص 541) صدوق نقل شده ، ليكن در الكافى موجود نيست.
واسطه ميان صدوق و كلينى: محمّد بن محمّد بن عصام الكلينى.
مقايسه اسناد صدوق و كلينى: همين روايت را شيخ صدوق در ثواب الأعمال از طريقى كه از طريق الأمالى ، كاملاً مستقل است ، نقل كرده است.

روايت بيست و پنجم

محتوا: اين روايت شريف ، همان حديث مفصّل امام هشتم عليه السلام در معرّفى مقام ممتاز امام معصوم است. كلينى ، به اين خبر شريف ، بابى مستقل با عنوان «باب نادر جامع فى فضل الإمام و صفاته» اختصاص داده است. عبد العزيز بن مسلم ، راوى حديث ، گزارش مى كند كه از همراهان على بن موسى الرضا عليه السلام به هنگام حضورشان در مرو بوده است. او گزارش كرده كه در ابتداى ورودشان به مرو در روز جمعه ، به مسجد جامع مرو رفته ، در آن جا سخنانى را كه ميان مردم درباره امامت امّت درگرفته ، مى شنود. سپس خدمت حضرت رضا عليه السلام مى رسد و گفته هاى مردم را به عرض ايشان مى رساند. امام ، لبخندى مى زنند و بيان مى دارند كه اين مردم ، نفهميده اند كه امام چگونه شخصيتى است. اگر از مقام بى نظير امام آگاه بودند ، گمان نمى كردند كه كسى غير خدا بتواند امام تعيين كند. سپس به صورتى مبسوط و در