مشخص مى شود كه على بن ابراهيم كه از عبد اللّه بن سنان روايت مى كند ؛ على بن ابراهيم جعفرى است.

روايت يازدهم

محتوا: توضيحى است درباره تخفيف پنجاه نماز در شبانه روز به پنج نماز. همچنين بيان تفسير درست از آياتى است كه ممكن است از آنها توهّم مكانمندى براى خدا گردد. مانند آيه «إِنِّى ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّى سَيَهْدِينِ»^۱ و آيه «فَفِرُّواْ إِلَى اللَّهِ»^۲ و آيه «تَعْرُجُ الْمَلَئِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ» . ^۳
منبع: اين روايت را شيخ صدوق در سه كتاب التوحيد ، الأمالى و علل الشرائع ، از كلينى نقل كرده است ولى در الكافى موجود نيست.
التوحيد ، ص176 و 177 ؛ الأمالى ، ص543 ـ 545 ؛ علل الشرائع ، ج1 ، ص132 و 133 .
واسطه ميان صدوق و كلينى: واسطه در هر سه منبع ، محمّد بن محمّد عصام است.
مقايسه اسناد صدوق و كلينى: اسناد شيخ صدوق در هر سه كتاب ، مشابه اند.

روايت دوازدهم

محتوا: پاسخ امام هادى عليه السلام به نامه محمّد بن فرج رخجى ، در باب ديدگاه منتسب به هشام بن حكم و هشام بن سالم ، با موضوع جسم و صورت براى خدا است. عبارت معروف «ليس القول ما قال الهشامان» ، در اين روايت آمده است.
منبع: الكافى ، ج1 ، ص105 ؛ التوحيد ، ص97 ؛ الأمالى ، ص351 .
واسطه ميان صدوق و كلينى: محمّد بن محمّد بن عصام الكلينى .
مقايسه اسناد صدوق و كلينى: عبارت كلينى چنين است: «على بن محمّد ، رفعه عن