حرف ب ـ ث

۱۹۶.بِحُسنِ العِشرَةِ تَدوُمُ المَوَدَّةُ ؛ (4200)

۰.با نيكويىِ معاشرت، دوستى پايدار مى شود .

۱۹۷.بِالعَدلِ تَتَضاعَفُ البَرَكاتُ ؛ (4211)

۰.با عدالت ، بركت ها دوچندان مى شود .

۱۹۸.بِالدُّعاءِ يُستَدفَعُ البَلاءُ ؛ (4240)

۰.با دعا، دفع بلا خواسته مى شود .

۱۹۹.بِحُسنِ الاَخلاقِ يَطيبُ العَيشُ ؛ (4263)

۰.با نيكويى اخلاق، زندگى خوش مى شود .

۲۰۰.بِصِحَّةِ المِزاجِ تُوجَدُ لَذَّةُ الطَّعمِ ؛ (4289)

۰.با سلامت مزاج، گوارايى غذا احساس مى شود .

۲۰۱.بِحُسنِ العَمَلِ تُجنى ثَمَرَةُ العِلمِ لا بِحُسنِ القَولِ ؛ (4296)

۰.با كردار نيك ، ميوه علم چيده مى شود ، نه با گفتار نيك .

۲۰۲.بِالتَّوبَةِ تُمَحَّصُ السَّيِّئاتُ ؛ (4324)

۰.گناهان ، با توبه(بازگشت به سوى خدا) پاك مى شود .

۲۰۳.بِالتَّعَبِ الشَّديدِ تُدرَكُ الدَّرَجاتُ الرَّفيعَةُ وَ الرّاحَةُ الدّائِمَةُ ؛ (4345)

۰.

۱۹۰.إذا أرادَ اللّهُ بِعَبدٍ خَيرا ألهَمَهُ القَناعَةَ و أصلَحَ لَه زَوجَهُ ؛ (4115)

۰.وقتى خداوند خيرخواه بنده اى باشد، قناعت را در دل او مى اندازد و همسرش را شايسته مى گردانَد .

۱۹۱.إذا أرادَ اللّهُ سُبحانَهُ صَلاحَ عَبدٍ ألهَمَهُ قِلَّةَ الكَلامِ وَ قِلَّةَ الطَّعامِ وَ قِلَّةَ المَنامِ؛ (4117)

۰.هرگاه خداوند صلاح بنده اى را بخواهد ، كم گويى ، كم خورى و كم خوابى را در دلش مى اندازد .

۱۹۲.اِذا هَمَمتَ بِاَمرٍ فَاجتَنِب ذَميمَ العَواقِبِ فِيهِ ؛ (4119)

۰.هرگاه آهنگ كارى كردى ، از پيامدهاى نكوهيده آن بپرهيز .

۱۹۳.إذا سَأَلتَ فَاسأل تَفَقُّها وَ لا تَسأَل تَعَنُّتا ؛ (4147)

۰.به گاهِ پرسش ، براى فهميدن بپرس نه براى آزمودن ديگران .

۱۹۴.إذا كَتَبتَ كِتابا فَأَعِد فيهِ النَّظَرَ قَبلَ خَتمِهِ فَإنَّما تَختِمُ عَلى عَقلِكَ ؛ (4167)

۰.آن گاه كه نوشته اى را نگاشتى ، قبل از مُهر كردن ، دوباره در آن نظر كن ؛ زيرا تو بر خِرَد خويش مُهر مى زنى .

۱۹۵.إذا رَغِبتَ في صَلاحِ نَفسِكَ فَعَلَيكَ بِالاِقتِصادِ وَ القُنُوعِ وَالتَّقَلُّلِ ؛ (4172)

۰.اگر اصلاح خويش را خواهانى ، ميانه روى ، خشنودى به قسمت و كم خواهى را پيشه خود كن .