۲۹۵.يا موسى! إنِ انقَطَعَ حَبلُكَ مِنّي لَم يَتَّصِل بِحَبلِ غَيري فَاعبُدني وقُم بَينَ يَدَيَّ مَقامَ العَبدِ الحَقيرِ؛

۰.اى موسى! اگر رشته پيوندت از من بگسلد ، به رشته ديگرى نپيوندد . پس مرا بندگى كن و چون بنده اى كوچك در برابرم بِايست.

۲۹۶.يا موسى! مَتى دَعَوتَني وَجَدتَني؛

۰.اى موسى! هرگاه مرا بخوانى ، بيابى اَم.

۲۹۷.يا موسى! أنتَ عَبدي وأنَا إلهُكَ لاتَستَذِلَّ الحَقيرَ الفَقيرَ ولاتَغبِطِ الغَنِيَّ؛

۰.اى موسى! تو بنده منى و من ، خداوند تواَم . بينواى كوچك را خوار مشمار و بر توانگر ، رشك ميار.

۲۹۸.يا موسى! أكرِمِ السّائِلَ إذا أتاكَ بِرَدٍّ جَميلٍ أو إعطاءٍ يَسيرٍ؛

۰.اى موسى! چون خواهنده اى نزدت آيد ، او را با جوابى خوش يا بخششى اندك ، گرامى دار.

۲۹۹.يا موسى! لا تَنسَني عَلى كُلِّ حالٍ ولاتَفرَح بِكَثرَةِ المالِ ، فَإنَّ نِسياني يُقسِيالقُلوبَ ومَعَ كَثرَةِ المالِ كَثرَةُ الذُّنوبِ؛

۰.اى موسى! در هيچ حال مرا فراموش نكن و از فزونىِ مال ، دلشاد مشو ؛ زيرا فراموش كردنِ من ، دل را سخت مى كند و فزونىِ مال ، همراهِ فزونىِ گناهان باشد.

۳۰۰.يا موسى! اِجعَلني حِرزَكَ وضَع عِندي كَنزَكَ مِنَ الصّالِحاتِ وخَفنيولاتَخَف غَيري ، إلَىَّ المَصيرُ؛

۰.اى موسى! مرا جانْ پناه خود بدار و گنجينه اعمال نيكت را به من سپارو از
من بيم دار و از ديگرى پروا مدار ، [كه] بازگشت به سوى من است.

13 . سخنان خداوند با حضرت موسى عليه السلام

۲۹۱.يا موسى ! لاتُطِل فِي الدُّنيا أمَلَكَ فَيَقسُوَ قَلبُكَ ، وقاسِي القَلبِ مِنّي بَعيدٌ؛

۰.اى موسى! در دنيا آرزو دراز مدار كه دلت سخت شود ، و سختْ دل ، ازمن دور است.

۲۹۲.يا موسى! . . . صِح إلَىَّ مِن كَثرَةِ الذُّنوبِ صِياحَ الهارِبِ مِن عَدُوِّهِ وَاستَعِن بِي عَلى ذلِكَ ، فَإنّي نِعمَ المُستَعانُ؛

۰.اى موسى! از بسيارىِ گناهان به درگاه من شيون برآور ، چنان كه گريزنده اى از دشمن خويش شيون كشد ، و براى اين از من مدد خواه كه من ، مددكارى نيكويم.

۲۹۳.يا موسى! . . . فَاتَّهِم نَفسَكَ عَلى نَفسِكَ ولا تأتَمِن وَلَدَكَ عَلى دينِكَ إلاّ أن يَكونَ وَلدُكَ مِثلَكَ يُحِبُّ الصّالِحينَ؛

۰.اى موسى! خود را بر خويش متّهم دان و فرزندت را بر دينت امين مشمار ، مگر آن كه فرزندت چون تو نيكان را دوست بدارد.

۲۹۴.يا موسى! كُن إذا دَعَوتَني خائِفاً مُشفِقاً وَجِلاً وناجِني حينَ تُناجيني بِخَشيَهٍ مِن قَلبٍ وَجِلٍ؛

۰.اى موسى! هرگاه مرا بخوانى ، ترسان و نگران و هراسان باش ، و چون
بامن راز و نياز كنى ، با دلى بيمناك مناجات كن.