۲۱۷.أكمَلُ المُؤمنينَ إيماناً أحسَنُهُم خُلقا؛

۰.كامل ترينِ مؤمنان در ايمان ، نيك خوترين آنهاست.

۲۱۸.يا هشامُ! مَثَلُ الدُّنيا مَثَلُ ماءِ البَحرِ كُلَّما شَرِبَ مِنهُ العَطشانُ ازدادَ عَطَشاًحتّى يَقتُلَهُ؛

۰.اى هشام! داستان دنيا به آب دريا مانَد كه تشنه هر چه از آن بنوشد ، تشنگى اش فزونى يابد تا او را بكُشد.

۲۱۹.يا هشامُ! إيّاكَ والكِبرَ فَإنَّهُ لايَدخُلُ الجَنَّةَ مَن كانَ في قَلبِهِ حَبَّهٌ مِنَ الكِبرِ؛

۰.اى هشام! از بزرگنمايى بپرهيز ؛ زيرا هر كس در او هموزنِ دانه اى بزرگنمايى باشد ، به بهشت درنيايد.

۲۲۰.يا هشامُ! لَيسَ مِنّا مَن لَم يُحاسِب نَفسَهُ في كُلِّ يَومٍ فَإن عَمِلَ حَسَناً اِستَزادَ مِنهُ وإن عَمِلَ سَيِّئاً اِستَغفَرَ اللّه َ مِنهُ وتابَ إلَيهِ؛

۰.اى هشام! از ما نيست آن كه هر روز به حساب خود نرسد [تا] اگر كار نيك كرده ، بر آن بيفزايد و اگر بد كرده ، از خدا آمرزش خواهد و به درگاهش توبه آرد.

۲۲۱.يا هشامُ! إيّاكَ وَالطَّمَعَ وَعَلَيكَ بِاليَأسِ مِمّا في أيدِي النّاسِ؛

۰.اى هشام! از طمع بپرهيز و تو را از آنچه در دست مردم است ، نوميدى بايد.

۲۲۲.مَن أيقَنَ بِالخَلَفِ جادَ بِالعَطِيَّةِ؛

۰.هركه به عوض (و پاداش) گرفتن يقين داشته باشد ، در بخشندگى ،
گشاده دستى مى كند.

8 . سخنان امام كاظم عليه السلام

۲۱۱.يا هشامُ! لاتَمنَحُوا الجُهّالَ الحِكمَةَ فَتَظلَمُوها ولا تَمنَعوها أهلَهافَتَظلَموهُم؛

۰.اى هشام! حكمت را به نادانان مياموزيد كه بر آن ستم روا داشته ايد ، و از شايستگانش دريغ مداريد كه به آنان ستم كرده ايد.

۲۱۲.يا هشامُ! لادينَ لِمَن لامُرُوَّةَ لَهُ ولا مُرُوَّةَ لِمَن لاعَقلَ لَهُ؛

۰.اى هشام! آن را كه مردانگى نباشد ، دين نباشد ، و آن را كه خِرد نباشد ، مردانگى نباشد.

۲۱۳.يا هشامُ! إنَّ العاقِلَ لايَكذِبُ وإن كانَ فيهِ هَواهُ؛

۰.اى هشام! خردمند دروغ نگويد ، هر چند دلخواهش باشد.

۲۱۴.يا هشامُ! إنَّ العاقِلَ لايُحَدِّثُ مَن يَخافُ تَكذيبَهُ ولا يَسألُ مَن يَخافُ مَنعَهُ؛

۰.اى هشام! خردمند با آن كس كه از تكذيبش بيم دارد ، سخن نمى گويد ، و ازهر كس كه از دريغ ورزى اش بيم دارد ، درخواست نمى كند.

۲۱۵.اِستَحيُوا مِنَ اللّه ِ في سَرائِرِكُم كَما تَستَحيُونَ مِنَ النّاسِ في عَلانِيَتِكُم؛

۰.از خدا در نهان هاى خويش شرم داريد ، همچنان كه در عيان از مردم ، شرم مى كنيد.

۲۱۶.يا هشامُ! تَعلَّم مِنَ العِلمِ ما جَهِلتَ وعَلِّمِ الجاهِلَ مِمّا عُلِّمتَ؛

۰. اى هشام! آنچه از دانش [تاكنون] نياموخته اى ، بياموز و از آنچه آموخته اى ، به نادان بياموز.