۴۶.مَن دَخَلَ مَداخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ؛
۰.هر كه به جايگاه هاى نامناسب رود ، متّهم شود.
۴۷.أى بُنَيَّ! لاتُؤيِس مُذنِباً ، فَكَم مِن عاكِفٍ عَلى ذَنبِهِ خُتِمَ لَهُ بِخَيرٍ؛
۰.پسر عزيزم! هيچ گنهكارى را نااميد مكن . چه بسيار گناه آلوده اى كه عاقبتى نيكو يافته است.
۴۸.مَن تَحَرَّى الصِّدقَ خَفَّت عَلَيهِ المُؤَنُ؛
۰.هركه در پىِ راستى بكوشد ، سبك بار شود.
۴۹.ألا ومَن تَورَّطَ في الاُمورِ غَيرَ ناظِرٍ في العَواقِبِ فَقَد تَعَرَّضَ لِمُفضِحاتِ النَّوائِبِ؛
۰.آگاه باشيد كه هر كس بى فرجام نگرى ، خود را در كارها افكند ، با پيشامدهاى رسواكننده روبه رو شود.
۵۰.اَلتَّدبيرُ قَبلَ العَمَلِ يُؤمِنُكَ النَّدَمَ؛
۰.عاقبت انديشى پيش از اقدام به كار ، تو را از پشيمانى باز مى دارد.
۵۱.مَنِ استَقبَلَ وُجُوهَ الآراءِ عَرَفَ مَواقِفَ الخَطَاءِ؛
۰.هر كه به پيشواز نظرهاى گوناگون برود ، جايگاه هاى خطا را بشناسد.
۵۲.إيّاكَ والخَديعَةَ فَإنَّها مِن خُلُقِ اللِّئامِ؛
۰.از نيرنگ بپرهيز ، كه خوى فرومايگان است.
۵۳.عِزُّ المُؤمِنِ غِناهُ عَنِ النّاسِ؛
۰.عزّت مؤمن ، بى نيازى او از مردم است.
۵۴.لَيسَ مَعَ قَطيعَةِ الرَّحِمِ نِماءٌ؛
۰.با گسستن پيوند ، خويشاوندىِ آدمى را رشدى (وفايده اى) نيست .
۵۵.كَثرَةُ الزِّيارَة تُورِثُ المَلالَةَ؛
۰. ديدار بسيار ، دلْ تنگى (و ملال) مى آورد .
