تأثیر شخصیت بر کوتاهی در عمل از منظر امیرالمؤمنین (علیه السلام)

نشریه : کتاب و سنت

نویسنده : پديدآورنده : سمیه قوامی‌نژاد
پديدآورنده : مصطفی دلشاد تهرانی

چکیده :

عمل همنشین همیشگی انسان در دنیا و آخرت است،‏‌ و به واسطۀآن است که آدمی مسیر کمال و سعادت را پیموده و به رشد و تعالی دست می‌یابد،‏ لیکن انسان همواره به آفت کوتاهی در عمل مبتلا است. با نگاه به کتاب شریف نهج‌البلاغه می‌توان عوامل فردی،‏ اجتماعی،‏ سیاسی و فرهنگی بسیاری برای کوتاهی انسان در عمل بیان نمود که این مقاله عهده دار بخش اول یعنی عوامل فردی ناشی از شخصیت انسان شده است. این عوامل با گران‌خاطری و فروگذاری مردم در اطاعت از رهبر و عمل به آموزه‌های الهی،‏ در چهار حوزۀ عواطف منفی،‏ صفات ناپسند،‏ دلبستگی به توهمات و کاستی‌های معرفتی قابل بررسی و دسته‌بندی است. مقاله به روش کتابخانه‌ای و تحلیل محتوا با محوریت کتاب شریف نهج‌البلاغه و خانوادۀ حدیث آن،‏‌ به شناسایی عوامل فردی این مساله می پردازد. و نتیجه آنکه عواملی همچون ترس،‏ اندوه،‏ ‌یأس،‏‌ تنبلی،‏‌ کوتاه‌همتی،‏‌ عافیت‌طلبی،‏‌ دنیادوستی،‏ غره شدن،‏ غرق شدن در آرزوها،‏ غفلت و کاستی‌های معرفتی،‏‌ از جمله ویژگی‌هایی به شمار می رود که استمرار آن‌ها در شخصیت آدمی،‏ به کوتاهی وی در عمل می‌انجامد.