زيارت امام حسين(ع) در نيمه شعبان

سيد ابن طاووس از ابو حمزه ثمالى نقل كرده كه او مى گويد: امام زين العابدين(ع) فرمود: «هر كس دوست دارد كه صد و بيست و چهار هزار پيامبر، با او مصافحه كنند، حسين(ع) را شب نيمه شعبان، زيارت كند كه فرشتگان و روح هاى پيامبران، از خداوند، اجازه زيارتش را مى طلبند و او به ايشان اجازه مى دهد. پس خوشا به حال كسى كه با آنان، مصافحه مى كند و آنان هم با او مصافحه مى كنند! در ميان ايشان، پنج پيامبر اولو العزم هستند: نوح، ابراهيم، موسى، عيسى و محمّد ـ كه درودهاى خدا بر او و همه ايشان باد ـ».

پرسيدم: چرا آنان را اولو العزم مى نامند؟

فرمود: «چون آنها به سوى شرق و غرب عالم، و جِن و اِنس آن، مبعوث شدند».[۱]

همچنين از امام صادق(ع) نقل شده كه مى فرمايد: خداوند، گناهان پيشين و پسينِ زائر حسين(ع) در شب نيمه شعبان را مى آمرزد.[۲]

در حديثى ديگر از امام صادق(ع) آمده: هنگامى كه اوّل شعبان مى شود، منادى اى از زير عرش، فرياد بر مى آورد: «اى ميهمانان حسين ! شب نيمه شعبان، از زيارت حسين(ع) جا نمانيد كه اگر مى دانستيد چه در آن است، سال بر شما طولانى مى نمود [و دير مى گذشت] تا اين كه نيمه شعبان بيايد».[۳]

نيز مى فرمايد: هر كس قبر حسين(ع) را شب نيمه شعبان و شب عيد فطر و شب عَرَفه، در يك سال زيارت كند، خداوند، برايش هزار حجّ مقبول و هزار عمره پذيرفته مى نويسد و هزار حاجت از حاجت هاى دنيوى و اُخروى اش برآورده مى شود.[۴]

در حديثى ديگرى از امام صادق(ع) آمده: هنگامى كه نيمه شعبان فرا مى رسد، مُنادى اى از افق بالا ندا مى دهد: «اى زائران قبر حسين! آمرزيده باز گرديد كه پاداشتان، بر عهده خدايتان و پيامبرتان محمّد است».[۵]