دعا هنگام ورود به ماه رمضان
پرسش :
خواندن چه دعایی هنگام ورود به ماه رمضان، انسان را از بدی های آن سال نگه می دارد؟
پاسخ :
امام كاظم(ع) می فرماید: «در ماه رمضان در طليعۀ ورود سال، اين دعا را بخوان که هر كس اين دعا را به خاطر پاداش الهى و مخلصانه بخواند، در آن سال، فتنه و آفتى به دين و بدن او نخواهد رسيد و خداى متعال، او را از بدى هاى آن سال نگه مى دارد:
خداوندا! تو را به آن نامت كه هر چيزْ بدان گردن نهاده است... مى خوانم... اى خداوند، اى بخشايشگر! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و گناهانى را از من ببخشاى كه نعمت ها را تغيير مى دهند، و گناهانى را از من بيامرز كه دشمنان را چيره مى سازند، و اميد را قطع مى كنند، و به سبب آنها بلا نازل مى شود، و باران آسمان را نگه مى دارند، و پرده را كنار مى زنند، و نابودى را نزديك مى سازند، و پشيمانى را به همراه مى آورند، و رشته هاى پيوند با تو را مى بُرند.
خداوندا! مرا از آن زره محكم خويش ـ كه آسيبى به آن نمى رسد ـ بپوشان و در باقى ماندۀ اين سال، مرا از شرّ آنچه شب و روز از آن دوری مى كنم، ايمن گردان!
اى بخشايشگر! اى مهربان! از تو مى خواهم كه بر محمّد و خاندانش درود فرستى و در باقى ماندۀ اين سال، پوشش خود را بر من بپوشانى و با فروغ خود، چهره ام را طراوت بخشى و با محبّت خويش دوستم بدارى و مرا به رضوان و كرامت ارجمند خود و پاداش فراوانت برسانى و افزون بر اينها عافيت خود را بر من بپوشانى.
اى داناى هر نهان!... مرا بر آيين و سرشت ابراهيم و بر دين و سنّت محمّد و با بهترين مرگ بميران، در حالى كه دوستدار دوستانت و دشمن دشمنانت باشم!
اى مهربان ترينِ مهربانان! در اين سال، مرا از هر كار و سخن و رفتارى كه از تو دورم مى كند، دور بدار، و در اين سال، مرا به هر كار و سخن و رفتارى كه به تو نزديكم مى سازد، بگمار و مرا از هر كار و سخن و رفتارى كه از من سر زند و از زيان فرجامش بيم داشته باشم و از خشمت بر خودْ بترسم، باز دار!
مبادا كه روى عنايتت را از من برگردانى و من مستوجب كاهش بهره ام از نزد تو گردم!
اى خيرخواه! اى مهربان! در باقى ماندۀ اين سال، مرا در حفظ، جوار و پناه خود قرار بده و با پوشش عافيتت مرا بپوشان و كرامتت را بر من ارزانى دار!
خداوندا! مرا پيرو دوستان شايسته ات كه درگذشته اند، قرار بده و مرا به آنان ملحق ساز!
خداوندا! مرا به هر كار شايسته ای كه تو را از من خرسند مى سازد، موفّق بدار و مرتبه ام را به خودت نزديك گردان!
خداوندا! آن سان كه پيامبرت محمّد را از بيم دشمنش در امان داشتی ...، مرا هم در اين سال، از هراس و آفت ها و بيمارى ها و فتنه ها و بدى ها و اندوه ها و تنگناهاى زندگى، در امان بدار و مرا با رحمت خويش به عافيت كامل و دوام عافيت و نعمتت در نزدم تا پايان عمرم برسان!
از تو مى خواهم كه گناهان گذشته ام را... ببخشايى و مرا تا آخر عمرم از گناهانْ نگه دارى!
مهربانا! هر چه را از تو خواستم، عطايم كن! همانا تو مرا به دعا فرمان داده اى و عهده دار اجابت گشته اى»[۱].[۲]
[۱]. ر.ک: الكافي، ج ۴، ص ۷۲، ح ۳؛ تهذيب الأحكام، ج ۳، ص ۱۰۶، ح ۲۶۶. البته این نکته را باید یادآور شد که درست است دعاها آثاری دارند، اما نباید این گونه باشد که هر دعایی خواندیم و به اثرش نرسیدیم یا آن نتیجۀ خاص دعا برایمان به دست نیامد، اصل دعا را زیر سؤال ببریم؛ چون در اثر کردن هر دعا، عوامل گوناگونی مثل: میزان اخلاص و توجه دعاکننده و قضا و قدر الهی و ... دخالت دارند.
[۲]. ر.ک: ماه خدا، ص ۲۳۳ - ۲۳۹.
بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت
