مستجاب نشدن دعاهای تعجیل در فرج

تعجيل  در يك  امر تاريخى ، با يك امر شخصى تفاوت زياد دارد. آرزوها و آرمان هاى شخصى ما در يك محدوده عمر چند ده ساله شكل مى گيرد، و درخواست و پيگيرى مى شود و گاه به وقوع مى پيوندد؛ امّا تحقّق درخواست هاى تاريخى به يك دوره چند صدساله و بلكه چند هزارساله نياز دارند.

در اين باره، نمونه هاى متعدّدى مى توان ارائه داد. نوح عليه السلام صدها سال هدايت و نجات امّتش را پيگيرى و از خداوند درخواست مى كرد. قوم بنى اسرائيل در مصر، قرن ها در انتظار نجات بخشى بودند كه آنها را از دست فرعونيان رهايى بخشد و يهوديان حجاز، قرن ها چشم به راه پيامبرى بودند كه مشركان را درهم بشكند.

اينها همه درخواست براى يك امّت و در يك منطقه محدود بوده است و بر اين پايه، دور از ذهن نيست كه براى نجات عمومى بشر و در گستره اى به وسعت كره زمين، نياز باشد كه همه انسان ها يا لا اقل در هر منطقه، بخشى از آنها سال ها و قرن ها براى تحقّق عدالتى دعا كنند كه مى خواهد در سرتا سر زمين جارى شود، گوشه گوشه آن را از ستم بزدايد و از عطر عدالت و برادرى بياكند.

افزون بر اين، تعجيل در يك امر تاريخى، لزوماً به معناى جلو انداختن آن براى يك يا دو قرن نيست؛ زيرا يك قرن در درازناى تاريخ، مانند يك روز در عمر ماست و اگر فرض شود كه ظهور امام زمان عليه السلام و مهدى موعود بايد بيست قرن ديگر تحقّق پذيرد، آن گاه مى توان فرض و تصوّر كرد كه دعا براى تعجيل فرج، اثر نموده و آن را چند قرن به جلو كشيده است، هر چند براى ما و ده ها نسل ديگر، معلوم و محسوس نباشد.