در دعای مکارم الاخلاق میخوانیم:
اللَّهُمَّ وَفِّرْ بِلُطْفِكَ نِيَّتِي.[۱]
یک معنای آن همان طور که قبلاً اشاره شد این است که انسان در همه کارهایی که انجام می‌دهد، قصد قربت کند. این معنا برای همه خصوصاً برای کسانی که در مسیر خدمت به مردم هستند، امکان‌پذیر هست، کسانی که در خدمت سیاسی، نظامی، فرهنگی هستند می‌توانند در همه کارهای‌شان قصد قربت داشته باشند.
در ضمن نصایح امیر مؤمنان علیه السلام به مالک اشتر آمده است:
وَ أَمْضِ لِكُلِّ يَوْمٍ عَمَلَهُ‌فَإِنَّ لِكُلِّ يَوْمٍ مَا فِيهِ وَ اجْعَلْ لِنَفْسِكَ فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَفْضَلَ تِلْكَ الْمَوَاقِيتِ وَ أَجْزَلَ تِلْكَ الْأَقْسَامِ وَ إِنْ كَانَتْ كُلُّهَا لِلَّهِ إِذَا صَلُحَتْ فِيهَا النِّيَّةُ وَ سَلِمَتْ مِنْهَا الرَّعِيَّةُ[۲]
امیر مؤمنان علیه السلام به مالک اشتر، می‌فرمایند کار هر روز را همان روز انجام بده، و تأخیر نیانداز؛ زیرا هر روزی را کاری ست، اگر کار امروز را برای فردا گذاشتی، کار فردا را هم باید برای پس فردا بگذاری، نظم در کارها داشته باش،در تقسیم‌بندی اوقات روزت بهترین و بیشترین و با فضیلت‌ترین وقت را برای خدا قرار بده، برای نماز، ذکر، عبادت؛ که اگر انسان این انس با خدا را نداشته باشد، کارهای دیگرش هم با مشکل و بن بست روبرو می‌شود؛ سپس جملهای فرمودند که محل بحث ماست: «وَ إِنْ كَانَتْ كُلُّهَا لِلَّهِ إِذَا صَلُحَتْ فِيهَا النِّيَّةُ وَ سَلِمَتْ مِنْهَا الرَّعِيَّةُ»
هر چند که همه این اوقات، اگر نیت پاک و درست داشته باشی و مردم در امنیت و سلامت باشند، همه‌اش برای خدا می‌شود؛ یعنی کسی که کارمند است، فرماندار است، استاندار است، یا خدمت فرهنگی می‌کند مثل روحانیون که در خدمت فرهنگی و معارف دینی هستند؛ اگر نیت درست داشته باشند، همه‌اش برای خدا می‌شود. به قول فیض کاشانی می‌گوید: «چه بنشینم، چه برخیزم، قیامی لک،قعودی لک»؛ نشست و برخاست و همه حرکاتش برای خدا می‌شود.
در دعای زیبایی از امام زین العابدین علیه السلام میخوانیم:
وَ اجْعَلْ هَمَسَاتِ قُلُوبِنَا، وَ حَرَكَاتِ أَعْضَائِنَا وَ لَمَحَاتِ أَعْيُنِنَا، وَ لَهَجَاتِ أَلْسِنَتِنَا فِي مُوجِبَاتِ ثَوَابِكَ حَتَّى لَا تَفُوتَنَا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِهَا جَزَاءَكَ، وَ لَا تَبْقَى لَنَا سَيِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِهَا عِقَابَكَ.[۳]
خدایا! همه خاطرات، اندیشهها، حرکت‌های فکری؛ همچنین حرکتی که دست و پا و چشم و گوش ما انجام می‌دهد؛ همچنین پلک زدن‌ها؛ همچنین آن چه بر زبانمان جاری می‌شود؛ همه اینها،همه‌حرکات و همه فعالیت‌های ما در جهت ثواب خودت قرار بده؛ و کاری کن همه زندگی‌من در جهت خواست تو باشد که هیچ ثوابی از من فوت نشود و هیچ سیئه‌ای در نامه عمل من نوشته نشود.
از خداوند منان می‌خواهیم که به ما توفیق بدهد که به این قله بلند نزدیک بشویم.
[۱]. الصحيفة السجادية، ص۹۳، الدعاء۲۰.
[۲]. نهج البلاغة، نامه ۵۳.
[۳]. صحیفه سجادیه، دعای نهم.
