عمر بن سعد

عمر بن سعد

مجرم شماره سوم کربلا

ابو حفص عمر بن سعد بن ابی وقّاص ، سرکرده سپاه عبید اللّه بن زیاد در رویارویی با امام حسین علیه السلام بوده است . در سال تولّد وی ، اختلاف است . او در خانواده ای قُرَشی و نسبتا مهم به دنیا آمد ؛[۱]امّا از همان آغاز جوانی ، هوای ریاست در سر داشت و پدرش را سزاوارترین کس به خلافت می دانست .

ابن سعد ، مجرم شماره سوم فاجعه کربلا بود و فرماندهی عملیات را در کربلا به عهده داشت . وی به طمع مُلک ری ، فریفته وعده های دروغین ابن زیاد شد و به جنایت های بزرگی دست یازید که ننگ آن برای همیشه ، دامنگیر او و خانواده اش گشت .

عمر بن سعد ـ چنان که امام حسین علیه السلام پیشگویی کرده بود ـ به خواسته خود ، یعنی حکومت بر مُلک ری نرسید و ناکام در کوفه ماند ، تا آن که در قیام مختار به کیفر دنیوی خود رسید .

عمر بن سعد در قیام مختار ، به شدّت ، هراسان شد . از این رو ، به وسیله عبد اللّه بن جَعدة بن هُبَیره از مختار ، امان نامه گرفت ؛ امّا مختار ، امان نامه را ماهرانه و دوپهلو تنظیم نمود و در اوّلین فرصت ، بهانه ای به دست آورد و یکی از یاران خود را به نام ابو عمره ، برای دستگیری او روانه کرد . ابو عمره نیز در درگیری با عمر بن سعد ، او را با شمشیر به قتل رساند و سرش را در لباسش نهاد و به حضور مختار آورد .

مختار ، سر عمر بن سعد را به پسر او ، حفص ، نشان داد و از او پرسید : آیا او را می شناسی ؟ حفص ، پاسخ مثبت داد و کلمه استرجاع (اِنّا للّهِ) بر زبان راند و گفت : زندگی پس از او فایده ندارد ! مختار نیز گفت : راست گفتی ! تو پس از او زندگی نخواهی کرد . و دستور داد او را کشتند و چون سر او را در کنار سر پدرش نهادند ، مختار گفت : این ، در مقابل حسین و این ، در مقابل علی بن الحسین ، هر چند مساوی نیستند !

مختار سپس سر آن دو را به مدینه نزد محمّد بن حنفیه فرستاد .

گفتنی است که در سال وقوع این حوادث ، اختلاف است ؛ ولی به نظر می رسد ـ چنان که طبری گزارش کرده ـ ، کشته شدن عمر بن سعد ، در اوایل نهضت مختار ، یعنی سال ۶۶ هجری ، اتفاق افتاده است .


[۱]او از ناحيه پدرش سعد بن ابى وقّاص ، به عبدمناف و از طرف مادرش ماريه دختر قيس بن معدى كَرِب ، به امرؤ القيس كِندى مى رسد .