حبيب بن اوس

ابو تمام ، حبيب بن اوس بن حارث بن قيس طايى ، در ايّام هارون الرشيد عبّاسى به دنيا آمد . ابتدا مسيحى بود و سپس اسلام آورد و در روزگار خويش در خوش كلامى و فصاحت شعرى ، يگانه بود . در تاريخ درگذشت وى ، بين سال هاى ۲۲۸ ، ۲۳۱ و ۲۳۲ق ، اختلاف است.[۱]

شعر او در مورد رد شمس:

فَرُدَّت عَلَينَا الشَّمسُ وَاللَّيلُ راغِمٌ

بِشَمسٍ لَهُم مِن جانِبِ الخِدرِ تطلُعُ‏

نَضا ضَوءُها صِبغَ الدُّجُنَّةِ وَانطَوى

لِبَهجَتِها نورُ السَّماءِ المُرَجَّعُ‏

فَوَاللّهِ ما أدري عَلِيٌّ بَدا لَنا فَرُدَّت

لَهُ أم كانَ فِي القَومِ يُوشَعُ[۲]

خورشيد بر ما بازگشت و شب، رخت بربست

با خورشيدى كه از سَمت تاريكى برايشان طلوع كرد.

نورش رنگ تاريكى را كنار زد و با طراوت آن

نورِ رفته، دوباره آسمان را فرا گرفت.

به خدا سوگند، نفهميدم آيا على پيش روى ما بود كه

خورشيد برايش برگشت، يا آن كه در بين جمع، يوشع بود؟!