پژوهشى در باره كاتبان وحى ^۱

اصطلاح «كاتبان وحى» بر كسانى اطلاق مى‏شود كه قرآن را پس از نزول، با املاى پيامبر نوشته و به صورت مكتوب در آورده‏اند. شمار اين كاتبان به دليل كمى افراد با سواد، محدود بوده است.
جهان‏شمولى و جاودانگى اسلام، ايجاب مى‏كرد تا قرآن كريم، كه وحى الهى و اساس و ريشه قوانين اسلامى و معجزه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله است، براى هميشه بدون تحريف حفظ شود. بدين‏رو، رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله كه خود به تصريح قرآن كريم، اُمّى ^۲ (كسى كه خواندن و نوشتن نمى‏داند ^۳ يا كسى كه نمى‏نويسد ^۴) بود و تا پيش از نزول قرآن نمى‏خواند و نمى‏نوشت، ^۵ به محض نزول آيات الهى، ^۶ضمن بهره‏گيرى از حافظه نيرومند تازه‏مسلمانان عرب، فرمان مى‏داد برخى از صحابه كه به فنّ نوشتن آشنايى داشتند و مورد اعتماد بودند، آن را بنويسند. اينان در منابع تاريخ و سيره، با عنوان «كاتبان وحى» شناخته مى‏شوند. كاتبان، آيات را كه رسول خدا بر آنها املا