معنای رهبانیت و سیاحت و زم

منظور از رهبانیت، گوشه گیری و دوری از لذات مادی از جمله ازدواج، و پرداختن به عبادت است.
سیاحت معنایی شبیه به رهبانیت دارد. در لسان العرب آمده است:
السِّیاحَةُ: الذهاب فی الأرض للعبادة و الترهّب؛ (لسان العرب، ج ۲، ص ۴۹۲ ذیل «سیح»)
سیاحت عبارت است از: سیر در زمین برای عبادت و رهبانیت.
با توجه به اینکه «رهبانیت» و «سیاحت» هردو در یک حدیث آمده، بعید نیست تفاوتی ظریف میان آنها باشد. ممکن است کسی که رهبانیت را بر می گزیند، از شهر یا روستا خارج نشود اما در سیاحت، شخص از مردم دور هم می شود.
در مورد «زم» به معنای سکوت، ظاهرا به قرینه ی «رهبانیت» که در روایت آمده، اشاره به روزه ی سکوت دارد که در مسیحیت بوده است و شامل هر سکوتی نمی شود.

یک حدیث:
پیامبر اکرم(ص) فرمود:
لا زِمامَ ولا خِزامَ ولارَهبانِيَّةَ ولاتَبَتُّلَ ولا سِياحَةَ فِي الإِسلامِ. (نثر الدرّ: ج ۱ ص ۲۱۶)
روزه سکوت و خِزام (حلقه ‏اى مويين است كه در بينى شتر مى‏ كنند و مهار بر آن مى ‏بندند. بنى اسرائيل نيز با خود، همين كار را مى ‏كردند) و رهبانيت و گوشه‏ نشينى و سياحت، در اسلام نيست.