عن مولانا امیرالمومنین علیه السلام : ...فکانّما قطعوا الدنیا الی الاخره و هم فیها فشاهدوا ماوراء ذلک فکانّما اطّلعوا غیوبَ اهل البرزخ فی طول الاقامة فیه و حَقَّقَت القیامة علیهم عدالتها فکشفوا غطاءَ ذلک لاهل الدنیا حتی کانّهم یرون مالا یری الناس و یسمعون مالا یسمعون
[۱]
((...گویی دنیا را سپری کرده و به آخرت رسیده اند و در عالم آخرت زندگی می کنند و آنچه از پس دنیاست دیده اند و بر نهان برزخیان آگاهند که چه مدتی است در آن به سر می برند و قیامت و عده هایش را برای آنان محقق داشته است و آنان برای مردم دنیا پرده از آن برداشته اند گویی می بینند آن را که مردم نمی بینند و می شنوند آن را که مردم نمی شنوند .))
چهار فراز از این خطبه نورانی را در جلسات گذشته اجمالاً توضیح دادیم که چند نکته از آن استفاده شد که عبارتند از :
- یاد خدا سبب زنده شدن حواس باطنی انسان می شود .
- در همه دورانها خداوند متعال بندگانی دارد که در اثر یاد خدا چشم و گوش دل آنها باز شده است .
- کسانی که به این مرحله از کمالات معنوی رسیده اند راهنمایان حقیقی جامعه هستند .
- مشخصات اهل ذکر بیان شد از جمله اینکه داد و ستد آنها را از یاد خدا باز نمی دارد و اهل ذکر عملی هستند .
در این فراز پنجم حضرت علیه السلام اشاره می کند به این نکته بسیار مهم که کسانیکه به این مرحله از تکامل رسیده اند عالم برزخ را می بینند قبل از آنکه وارد آن عالم شوند و از احوال پنهانی برزخیان باخبرند تا جاییکه گویا چیزهایی می بینند که مردم نمی بینند و چیزهایی می شنوند که مردم نمی شنوند .
خلاصه کلام اینکه اگر کسی به این مقامات دست پیدا کند به جایی می رسد که اسرار عالم برزخ بر او مکشوف می شود و در همین جهان عذاب ها و نعمت ها ی برزخ برای آن ها نمایان می شود .آیت الله بهجت رضوان الله علیه می فرمودند : عاقبت ذکر ، عجایب است این عجایب همان است که گفته شد یعنی چیزهایی می بیند و می شنود که دیگران نمی بینند و نمی شنوند .
[۱]نهج البلاغه، خطبه۲۲۲
