10 / 43

ملّا حسين كاشفى ^۱

20 . ملّا حسين كاشفى مى گويد :


دوستى على به حقّ خداى
دست گيرد تو را به هر دو سراى
بهرِ او گفته مصطفى به اله
كاى خداوند ، «والِ مَن و الاه»
بغض او موجب زيانكارى است
سبب خوارى و نگونسارى است
دشمنى وى افكنَد در چاه
هم به برهانِ «عادِ مَن عاداه»
مُحرمْ او بوده كعبه جان را
مَحرمْ او گشته سرّ يزدان را
كاتب نقش نامه تنزيل
خازن گنج نامه تأويل
هم نبى را وصى و هم داماد
جان پيغمبر از جمالش شاد
خوانده در دين و مُلك ، مختارش
هم درِ علم و هم علمدارش .^۲

10 / 44

اهلى شيرازى ^۳

21 . اهلى شيرازى چنين مى سرايد :
صبح سعادت دَميد ، حق درِ دولت گشاد
پرتو مهر على بر همه عالم فتاد
ذات نبى و ولى ، هر دو به معنا يكى است
«لَحمُكَ لحمى» بس است قاعده اتّحاد
مِهر فرو برده بود سر به سجود غروب
بهرِ نماز على ، آمد و باز ايستاد
يا على ! آن كس كه نيست طالب مهرت چو روز
از شب تاريك غم ، صبح اميدش مباد !
در حرم كعبه زاد ، شخص تو از روى قدر
ز آدم و خاتم كسى مثل تو هرگز نزاد
گوهر خير النسا داد به دستت رسول
در دو جهان اين شرف ، جز تو كه را دست داد؟
تا تو ز بام حرم ، بت فكنى بر زمين
عرش حقت زير پاى ، دوش چو كرسى نهاد
راست روان همچو سرو با تو به جنّت روند
هيزم دوزخ بُود هر كه بُود كج نهاد
در ره حق رهنما نور صلاحت بُود
ورنه نيابد فلك ، راه صلاح از فساد
هر كه نه بر ياد تو آه سحر مى كشد
مى دهد افسرده دل ، خرمن طاعت به باد
آن كه به طاعات شب ، بى خبر از مهرِ توست
چون سگ شب زنده دار ، خواب كند بامداد
مُلك ازل تا ابد ، وقف نبىّ و ولى است
غصب كند ، هر كه هست ، گر كه ثمود است و عاد
وارث نقد نبى گشت ده و دو امام
يافت خلف از خلف ، رسم و طريق رشاد
نقد امامت چنين دست به دست آمده است
دست مبادش كسى كو به تغلّب ستاد
هر كه به اثنا عشر خود به امامت فزود
سبعِ مَثانى چرا هم نكند مستزاد؟
دولت اين خاندان تا به ابد باقى است
طنطنه جم شكست ، كوكبه كيقباد
جانب «اهلى» فكن گوشه چشمى كه او
با همه اندوه دل ، هست به مهرِ تو شاد .^۴