9 / 16
عامر بن عبد اللّه بن زُبير ۱
۳۹۸۲.الاستيعابـ به نقل از عامر بن عبد اللّه بن زبير ـ: وقتى شنيد كه يكى از پسرانش از على عليه السلام عيبجويى مى كند ، گفت : ديگر چنين كارى مكن . مروانيان ، شصت سال، او را بد گفتند و خداوند با كار آنان ، جز بر بلند مرتبگى او نيفزود. دين ، چيزى را به پا نكرده است كه دنيا بتواند آن را نابود كند ، و دنيا چيزى نساخته ، جز آن كه به سراغ آنچه ساخته ، آمده و آن را نابود كرده است.
9 / 17
فخر رازى ۲
۳۹۸۳.تفسير الفخر الرازى :هر كس در دينش به على بن ابى طالب عليه السلام اقتدا كند ، هدايت شده است. دليل آن هم سخن پيامبر صلى الله عليه و آله است كه فرمود : «پروردگارا! حق را هميشه بر محور على بچرخان ، هر جا كه او مى چرخد».
ر . ك : ج 2 ص 193 (على با حق است) .
1.ابو حارث عامر بن عبد اللّه بن زبير بن عوّام اسدى مدنى . عجلى درباره اش گفته : وى مدنى تابعى و قابل اعتماد است. ابن حبّان ، وى را در موثّقان ذكر كرده و گفته : وى فاضل و عالم بود . در سال ۱۲۱ ق ، درگذشته است (ر. ك : تهذيب التهذيب : ج ۳ ص ۴۹ ش ۳۵۹۵).
2.فخر الدين محمّد بن عمر بن حسين قرشى بكرى طبرستانى ، اصولى ، مفسّر ، بزرگِ زيركان ، حكيمان و نويسندگان و فقيه شافعى است. در سال ۵۴۴ ق ، به دنيا آمد و در سال ۶۰۶ ق ، در هرات درگذشت و شصت و اندى سال عمر كرد (ر . ك : سير أعلام النبلاء : ج ۲۱ ص ۵۰۰ ش۲۶۱ ، تفسير الفخر الرازى : ج ۱ ص ۳) .
