43

سيد جلال الدين محدث ارموى

(1283 ـ 1359ش)

على صدرايى خويى

نام و نسب

دكتر سيد جلال الدين حسينى ارموى، مشهور به محدّث و محدّث اُرمَوى، فرزند سيدقاسم، فرزند سيد عبداللّه است كه متأسفانه در منابع موجود، به نَسَبنامه سيادت او اشاره اى نشده است. او در رمضان 1323ق، برابر با دوم قوس (آذر) 1283ش، در شهر اروميه، ديده به جهان گشود.

تحصيلات

محدّث، فراگيرى علم و انش را از دوران كودكى شروع كرد و پس از اتمام تحصيلات مقدماتى و فراگرفتن ادبيات فارسى به تكميل معلومات خود پرداخت. او ادبيات عربى (صرف، نحو، معانى، بيان و عَروض) و علوم اسلامى (فقه، اصول، منطق، فلسفه، حديث و رجال) را سالهاى سال در محضر اساتيد دانشور اروميه، همچون شيخ على خاكمردانى خويى و ديگران فراگرفت. از آن پس، براى بهره گيرى از حوزه علوم اسلامى مشهد مقدس به آنجا مسافرت نمود.
محدّث، مدت چهار سال از حوزه پرفيض مشهد بهره برد، تا اينكه پس از واقعه

جمله آنها:
1 ـ سيد مهدى طباطبايى ملقب به آقابزرگ مى باشد كه در جوانى فوت نمود.
2 ـ سيد ابوالحسن طباطبايى.
3 ـ سيد عبداللّه طباطبايى، وى در خراسان اقامت نموده و با بيت و خاندان مجدد شيرازى ـ طاب ثراه ـ وصلت نمودند.
مرحوم آقا سيدجعفر طباطبايى اشعار بسيارى را سروده اند كه بعضى از آن در مجمع الفصحاء موجود است كه از جمله آنها اين چند بيت مى باشد.

در جهان هر وجود را جاييست
جز وجودش كه يكجهان جايست
هم هنرمند و هم هنرانديش
هم سخن منبع و هم سخندانست
شاه را بنده ات و بنده اوست
هرچه اندر زمانه سلطانست
حلمش از قدر و طبعش از همّت
كوه البرز و بحر عمّانست
دعوى إنّ لى مَعَ اللّه را
حالتش گاه گاه برهانست
نه سليمان ملكى و در ملك
مر تو را حشمت سليمانست
قصر جاهت خورنقى كه در آن
پاسبان صد هزار نعمانست
تو چو موسى و خصم شد قبطى
خاصه ات همچو گرزه ثعبانست
كوشش خصم في المثل با تو
كوه سوهان و مثبت و سندانست
ار چه انسان بعالم امكان
مر تو را پاى بند احسانست
با وفاق تو كوفه معمور است
با خلاف تو مصر ويرانست^۱