۱۵۳۶۵.الترغيب و الترهيب :لَمّا كانَ يومُ خَيبَرَ أقبَلَ نَفَرٌ مِن أصحابِ النبيِّ صلى الله عليه و آله فقالوا : فلانٌ شَهيدٌ ، و فلانٌ شَهيدٌ ، و فلانٌ شهيدٌ ، حتّى مَرُّوا على رَجُلٍ فقالوا : فلانٌ شَهيدٌ ، فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : كَلاّ ، إنّي رَأيتُهُ فِي النارِ في بُردَةٍ غَلَّها ، أو عَباءَةٍ غَلَّها . ^۱

۱۵۳۶۶.الترغيب و الترهيب :اُتِيَ النبيُّ صلى الله عليه و آله بِنَطْعٍ مِنَ الغَنيمَةِ ، فقيلَ : يا رسولَ اللّهِ ، هذا لكَ تَستَظِلُّ بهِ مِنَ الشَّمسِ . قالَ : أ تُحِبُّونَ أن يَستَظِلَّ نَبيُّكُم بِظِلٍّ مِن نارٍ ؟ ! ^۲

۱۵۳۶۵.الترغيب و الترهيب :روز خيبر عده اى از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله آمدند و عرض كردند : فلان كس شهيد شد، فلان كس شهيد شد، فلان كس شهيد شد، تا آن كه به نام مردى رسيدند و گفتند : فلانى هم شهيد شد. در اين هنگام پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : نه، من او را به سبب كِش رفتن بُردى يا عبايى از غنايم، در آتش ديدم.

۱۵۳۶۶.الترغيب و الترهيب :سفره چرمينى از غنايم خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آوردند و عرض كردند: اى پيامبر خدا! اين مال شما باشد تا با آن براى خود سايه بانى كنيد. حضرت فرمود : آيا دوست داريد كه پيامبرتان در سايبانى از آتش سايه گيرد؟

۱۵۳۶۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :الغُلولُ ^۱ كُلُّ شيءٍ غُلَّ عن الإمامِ ، و أكلُ مالِ اليَتيمِ شُبهَةً ، و السُّحْتُ شُبهَةٌ . ^۲

۱۵۳۶۳.عنه عليه السلامـ لِعلقَمةَ ـ: إنَّ رِضا الناسِ لا يُملَكُ و ألسِنَتَهُم لا تُضبَطُ ......... أ لم يَنسُبُوهُ [ يَعنِي النبيَّ صلى الله عليه و آله ]يَومَ بَدرٍ إلى أنّهُ أخَذَ لِنفسِهِ مِنَ المَغنَمِ قَطيفَةً حَمراءَ ؛ حتّى أظهَرَهُ اللّهُ عَزَّ و جلَّ علَى القَطيفَةِ و بَرَّأ نَبيَّهُ صلى الله عليه و آله مِن الخِيانَةِ ، و أنزَلَ بذلكَ ^۳ في كتابِهِ : «و ما كانَ لِنبيٍّ أن يَغُلَّ ......... » . ^۴

۱۵۳۶۴.الدرّ المنثور عن ابنِ عبّاسٍ :نَزَلَت هذهِ الآيةُ : «و ما كانَ لِنبيٍّ أنْ يَغُلَّ» في قَطيفَةٍ حَمراءَ افتُقِدَتْ يَومَ بَدرٍ ، فقالَ بعضُ الناسِ : لَعَلَّ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله أخَذَها ! فَأنزَلَ اللّهُ : «و ما كانَ لِنبيٍّ أن يَغُلَّ » . ^۵

۱۵۳۶۲.امام صادق عليه السلام :غلول عبارت است از هر چيزى كه از امام دزديده شود و خوردن مال يتيم به شبهه و خوردن حرام به شبهه.

۱۵۳۶۳.امام صادق عليه السلامـ به علقمه ـفرمود : مردم را نمى توان راضى كرد و جلو زبان آنها را نمى توان گرفت ......... مگر در جنگ بدر به پيامبر نسبت ندادند كه رو انداز قرمز رنگى از غنايم را مخفيانه براى خودش برداشته است، تا آن كه خداوند عزّ و جلّ به پيامبرش نشان داد كه آن رو انداز كجاست و او را از خيانت مبرّا ساخت و در اين باره اين آيه را نازل فرمود كه : «هيچ پيامبرى را نسزد كه خيانت كند ......... ».

۱۵۳۶۴.الدرّ المنثورـ به نقل از ابن عباس ـ: آيه «و هيچ پيامبرى را نسزد كه خيانت كند» درباره رو انداز قرمز رنگى نازل شد كه روز بدر ناپديد گشت و بعضى افراد گفتند : شايد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آن را برداشته باشد. پس، خداوند اين آيه را نازل فرمود : «هيچ پيامبرى نسزد كه خيانت كند ......... ».