۱۲۸۷۹.عنه عليه السلام :مَن شَهِدَ أمرا فكَرِهَهُ كانَ كمَن غابَ عَنهُ ، و مَن غابَ عَن أمرٍ فرَضِيَهُ كانَ كمَن شَهِدَهُ . ^۱

(انظر) الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر : باب 2655.
وسائل الشيعة : 11 / 408 باب 5 .

2652

شَرائِطُ الآمِرِ بِالمَعروفِ

۱۲۸۸۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لا يَأمُرُ بِالمَعروفِ و لا يَنهى عَنِ المُنكَرِ إلاّ مَن كانَ فيهِ ثَلاثُ خِصالٍ : رَفيقٌ بِما يَأمُرُ بِهِ رَفيقٌ فيما يَنهى عَنهُ ، عَدلٌ فيما يَأمُرُ بِهِ عَدلٌ فيما يَنهى عَنهُ، عالِمٌ بِما يَأمُرُ بِهِ عالِمٌ بِما يَنهى عَنهُ . ^۲

۱۲۸۸۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أمَرَ بِمَعروفٍ فليَكُنْ أمرُهُ ذلكَ بِمَعروفٍ . ^۳

۱۲۸۸۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :يَكون في آخِرِ الزَّمانِ قَومٌ يُتبَعُ فيهِم قَومٌ مُراؤونَ يَتَقَرَّأونَ و يَتَنَسَّكونَ حُدَثاءُ سُفَهاءُ ^۴ ، لا يُوجِبونَ أمرا بِمَعروفٍ و لا نَهيا عَن مُنكَرٍ إلاّ إذا أمِنوا الضَّرَرَ ، يَطلُبونَ لأِنفُسِهِمُ الرُّخَصَ و المَعاذيرَ . ^۵

۱۲۸۷۹.امام جواد عليه السلام :كسى كه شاهد كارى باشد و آن را ناخوش بدارد مانند كسى است كه شاهد آن نبوده است و كسى كه شاهد كارى نباشد اما به آن راضى باشد، مانند كسى است كه شاهد آن بوده است.

2652

شرايط كسى كه امر به معروف مى كند

۱۲۸۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :امر به معروف و نهى از منكر نكند مگر كسى كه سه خصلت در او باشد: در امر و نهى خود، طريق مدارا پيش گيرد. در امر و نهى خود، به عدالت رفتار كند و به آنچه امر و نهى مى كند، دانا باشد.

۱۲۸۸۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه به كار خوبى فرمان مى دهد، بايد اين فرمان دادن را با شيوه خوبى انجام دهد.

۱۲۸۸۲.امام باقر عليه السلام :در آخر الزمان مردمى آيند كه در ميان آنان عدّه اى رياكار و مدّعى قرآن دانى و عبادت گزارى پيرويشان كنند و ناپخته و سبك سرند، آنان امر به معروف و نهى از منكر را فقط زمانى واجب مى دانند كه گزندى به آنها نرسد و براى خود عذرها و بهانه ها مى تراشند.

۱۲۸۷۷.بحار الأنوار :الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِه تَعالى : «قَد جاءَكُم رُسُلٌ مِن قَبلي بِالبَيِّناتِ و بِالّذي قُلتُم فلِمَ قَتَلتُموهُم إن كُنتُم صادِقينَ»^۱ ـ : و قَد عَلِمَ أنَّ هؤلاءِ لَم يَقتُلوا ، و لَكِنْ فقَد كانَ هَواهُم مَعَ الّذينَ قَتَلوا ، فسَمّاهُمُ اللّهُ قاتِلينَ لِمُتابَعَةِ هَواهُم و رِضاهُم لِذلكَ الفِعلِ . ^۲ و في خَبَرٍ : كانَ بَينَ الّذينَ خُوطِبوا بِهذا القَولِ و بَينَ القاتِلينَ خَمسَ مِائَةِ عامٍ ، فسَمّاهُمُ اللّهُ قاتِلينَ بِرِضاهُم بِما صَنَعَ اُولئكَ . ^۳

۱۲۸۷۸.الإمامُ الجوادُ عليه السلام :مَنِ استَحسَنَ قَبيحا كانَ شَريكا فيهِ . ^۴

۱۲۸۷۷.بحار الأنوار :امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «پيش از من پيامبرانى با معجزه ها و آن چه اكنون مى خواهيد آمدند. اگر راست مى گوييد، چرا آنها را كشتيد» ـ فرمود : خدا مى دانست كه آنها آن پيامبران را نكشته اند، اما به كسانى كه آن پيامبران را كشتند گرايش داشتند. پس، خداوند به دليل گرايش به آنها و راضى بودن به كرده آنان، ايشان را قاتل ناميد. در خبر ديگرى آمده است: ميان مخاطبان اين آيه و كسانى كه پيامبران پيشين را كشته بودند، پانصد سال فاصله بود ، اما چون اين افراد به كار آن قاتلان پيامبران راضى بودند، خداوند آنان را قاتل ناميده است.

۱۲۸۷۸.امام جواد عليه السلام :هر كس كار زشتى را نيك شمارد، در آن كار شريك باشد.