الحديث :

۱۲۸۶۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قَولِهِ تَعالى :«فلَمّا نَسُوا ما ذُكِّروا بِهِ ......... »ـ: كانوا ثَلاثَةَ أصنافٍ : صِنفٌ ائتَمَروا و أمَروا فنَجَوا ، و صِنفٌ ائتَمَروا و لَم يَأمُروا فمُسِخوا ذَرَّا ، و صِنفٌ لَم يأتَمِروا و لَم يأمُروا فهَلَكوا . ^۱

(انظر) المداهنة : باب 1279. وسائل الشيعة : 11 / 416 باب 8.

2650

خَطَرُ الجَهرِ بِالمَعصِيَةِ

۱۲۸۶۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ لا يُعَذِّبُ العامَّةَ بِعَمَلِ الخاصَّةِ ؛ حتّى تَكونَ العامَّةُ تَستَطيعُ تُغَيِّرُ عَلَى الخاصَّةِ ، فإذا لَم تُغَيِّرِ العامَّةُ عَلى الخاصَّةِ عَذَّبَ اللّهُ العامَّةَ و الخاصَّةَ . ^۲

۱۲۸۶۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أيُّها النّاسُ ، إنَّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ لا يُعَذِّبُ العامَّةَ بِذَنبِ الخاصَّةِ إذا عَمِلَتِ الخاصَّةُ بِالمُنكَرِ سِرّا مِن غَيرِ أن تَعلَمَ العامَّةُ ، فإذا عَمِلَتِ الخاصَّةُ بِالمُنكَرِ جِهارا فلَم يُغَيِّرْ ذلكَ العامَّةُ ، استَوجَبَ الفَريقانِ العُقوبَةَ مِنَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ . ^۳

حديث:

۱۲۸۶۶.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «چون اندرزى را كه به آنها داده شده بود از ياد بردند ......... » ـفرمود : آنها سه گروه بودند: گروهى كه هم خود فرمان [خدا را درباره خوددارى از صيد ماهى ]اطاعت كردند و هم [به ديگران] فرمان دادند، اينها نجات يافتند؛ گروهى كه فرمان بردند (به امر الهى عمل كردند) اما [ديگران را به خوددارى از صيد ]فرمان ندادند، اينها به شكل مورچه، مسخ شدند؛ و گروهى كه نه خود فرمان بردند و نه [ديگران را] فرمان دادند، اينها هلاك گشتند.

2650

خطرِ گناه كردنِ آشكار

۱۲۸۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :تا زمانى كه عموم مردم در صدد تغيير خلافكاريهاى عدّه اى خاص برآيند، خداوند عموم را به گناه عدّه اى خاص عذاب نمى كند. اما اگر عموم مردم در صدد اصلاح آن عدّه خاص برنيايند، خداوند عموم مردم و آن عدّه خاص را عذاب مى كند.

۱۲۸۶۸.امام على عليه السلام :اى مردم! همانا خداوند متعال عموم مردم را به گناه عدّه اى خاص عذاب نمى كند، اگر آن عدّه در نهان زشت كارى كنند و عموم از آن آگاه نباشند. اما اگر عدّه اى خاص آشكارا گناه كنند و عموم مردم اعتراض ننمايند، در اين صورت هر دو دسته سزاوار كيفر خداوند متعال هستند.

۱۲۸۶۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ و قَد كَتَبَ إلَى الشّيعَةِ ـ: لَيَعطِفَنَّ ذَوو السِّنِّ مِنكُم و النُهى عَلى ذَوي الجَهلِ و طُلاّبِ الرِّئاسَةِ ، أو لَتُصيبَنَّكُم لَعنَتي أجمَعينَ . ^۱

۱۲۸۶۵.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :لَتَأمُرونَ بِالمَعروفِ و لَتَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ ، أو لَيُسـتَعمَلَنَّ عَلَيكُم شِرارُكُم فيَدعوا خِيارُكُم فلا يُستَجابُ لَهُم . ^۲

2649

النَّجاةُ لِمَنِ ائتَمَرَ و أمَرَ

الكتاب :

وَ إذْ قالَتْ اُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْما اللّهُ مُهْلِكُهُمْ أوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذابا شَدِيدا قالُوا مَعْذِرَةً إلَى رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ * فَلَمَّا نَسُوا ما ذُكِّرُوا بِهِ أنْجَيْنا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَ أخَذْنا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذابٍ بَئِيسٍ بِما كانُوا يَفْسُقُونَ» . ^۳

۱۲۸۶۴.امام صادق عليه السلامـ در نامه اى به شيعيان ـنوشت : بايد افراد پخته و خردمند شما براى نادانان و رياست طلبان دل بسوزانند [و نصيحت و ارشادشان كنند] و گر نه لعن و نفرين من به همه شما مى رسد.

۱۲۸۶۵.امام كاظم عليه السلام :بايد امر به معروف و نهى از منكر كنيد، و گر نه نابكاران شما، زمام كارهايتان را به دست مى گيرند، آنگاه نيكانتان دعا كنند، ولى دعايشان مستجاب نشود.

2649

رهايى از آن كسى است كه فرمان برد و فرمان دهد

قرآن:

«و آن گاه كه گروهى از ايشان گفتند: چرا قومى را پند مى دهيد كه خدا هلاكشان خواهد كرد و به عذابى سخت مبتلايشان خواهد ساخت؟ گفتند: تا ما را نزد پروردگارتان عذرى باشد و شايد كه پرهيزگار شوند . چون اندرزى را كه به آنها داده شده بود از ياد بردند، آنان را كه از بدى نهى مى كردند نجات داديم و ستمگران را به كيفر گناهى كه مى كردند به عذابى سخت فرو گرفتيم».