۱۲۶۵۵.عنه عليه السلام :و السَّميعُ لا بِأداةٍ . ^۱

۱۲۶۵۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّهُ سَميعٌ بَصيرٌ ، يَسمَعُ بِما يُبصِرُ ، و يُبصِرُ بِما يَسمَعُ . ^۲

۱۲۶۵۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :هُوَ سَميعٌ بَصيرٌ ، سَميعٌ بِغَيرِ جارِحَةٍ ، و بَصيرٌ بِغَيرِ آلَةٍ ، بَل يَسمَعُ بِنَفسِهِ و يُبصِرُ بِنَفسِهِ ، و لَيسَ قَولي : إنَّهُ يَسمَعُ بِنَفسِهِ أنَّهُ شَيءٌ و النَّفسُ شَيءٌ آخَرُ ، و لكِنّي أرَدتُ عِبارَةً عَن نَفسي إذ كُنتُ مَسؤولاً ، و إفهاما لَكَ إذ كُنتَ سائلاً ، فأقولُ : يَسمَعُ بِكُلِّهِ ، لا أنّ كُلَّهُ لَهُ بَعضٌ . ^۳

۱۲۶۵۸.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :سُمِّيَ رَبُّنا سَميعا لا بِخُرْتٍ فيهِ يَسمَعُ بِهِ الصَّوتَ و لا يُبصِرُ بِهِ ، كَما أنَّ خُرْتَنا الّذي بِهِ نَسمَعُ لا نَقوى بِهِ عَلَى البَصَرِ . ^۴

۱۲۶۵۹.عنه عليه السلام :إنَّهُ يَسمَعُ بِما يُبصِرُ ، و يَرى بِما يَسمَعُ ......... و لَمّا لَم يَشتَبِهَ عَلَيهِ ضُروبُ اللُّغاتِ و لَم يَشغَلْهُ سَمعٌ عَن سَمعٍ قُلنا : سَمِيعٌ ، لا مِثلَ سَمْعِ السّامِعينَ . ^۵

۱۲۶۵۵.امام على عليه السلام :خدا شنواست اما نه به واسطه ابزار شنيدن.

۱۲۶۵۶.امام باقر عليه السلام :خداوند شنوا و بيناست؛ با همان چيزى كه مى بيند مى شنود و با همان چيزى كه مى شنود مى بيند.

۱۲۶۵۷.امام صادق عليه السلام :او شنوا و بيناست. شنواست، بى آن كه اندامى براى شنيدن داشته باشد و بيناست، بى آن كه ابزار بينايى داشته باشد؛ بلكه به ذات خود مى شنود و به ذات خود مى بيند. اين كه مى گويم: به ذات خود مى شنود، معنايش اين نيست كه او چيزى است و ذاتش چيز ديگرى [سواى او ]بلكه چون تو از من سؤال كردى، خواستم براى فهماندن مطلب به تو تعبيرى بياورم. پس، مى گويم: او با همه وجودش مى شنود، اما نه همه اى كه بعض و جزء داشته باشد.

۱۲۶۵۸.امام رضا عليه السلام :پروردگار ما شنوا ناميده شده نه به اين معنا كه سوراخ گوشى دارد كه با آن [ فقط ] صدا را مى شنود، ولى با آن چيزى را نمى بيند؛ مانند ما كه سوراخ گوش داريم و با آن مى شنويم، ولى با آن نمى توانيم ببينيم.

۱۲۶۵۹.امام رضا عليه السلام :او با همان چيزى كه مى بيند مى شنود و با همان چيزى كه مى شنود مى بيند ......... از آن جا كه هيچ گونه لغت و زبانى بر او پوشيده نيست و شنيدنِ چيزى او را از شنيدن [همزمان ]چيزى ديگر باز نمى دارد، مى گوييم: او شنواست، اما نه مانند شنوايى شنوندگان (مخلوق).

۱۲۶۵۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :كُلُّ مالِكٍ غَيرُهُ مَملوكٌ . ^۱

۱۲۶۵۱.عنه عليه السلام :كُلُّ مالِكٍ غَيرُ اللّهِ سُبحانَهُ مَملوكٌ . ^۲

۱۲۶۵۲.عنه عليه السلامـ في تَفسيرِ لا حَولَ و لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ ـ: إنّا لا نَملِكُ مَعَ اللّهِ شَيئا ، و لا نَملِكُ إلاّ ما مَلَّكَنا ، فمَتى مَلَّكَنا ما هُوَ أملَكُ بِهِ مِنّا كَلَّفَنا ، و مَتى أخَذَهُ مِنّا وَضَعَ تَكليفَهُ عَنّا . ^۳

(انظر) المال : باب 3706 . الميزان في تفسير القرآن : 3 / 144 ـ 149 .

2614

سَميعٌ

الكتاب :

فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإنَّما إثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ إنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» . ^۴

الحديث :

۱۲۶۵۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :و كُلُّ سَميعٍ غَيرُهُ يَصَمُّ عَن لَطيفِ الأصواتِ ، و يُصِمُّهُ كَبيرُها، و يَذهَبُ عَنهُ ما بَعُدَ مِنها . ^۵

۱۲۶۵۴.عنه عليه السلام :مَن تَكلَّمَ سَمِعَ نُطقَهُ ، و مَن سَكَتَ عَلِمَ سِرَّهُ . ^۶

۱۲۶۵۰.امام على عليه السلام :هر مالكى، جز خداوند، مملوك است.

۱۲۶۵۱.امام على عليه السلام :هر مالكى، غير از خداوند سبحان، مملوك است.

۱۲۶۵۲.امام على عليه السلامـ در تفسير «لا حول و لا قوة الا باللّه » ـفرمود : با وجود خدا ما مالك هيچ چيز نيستيم و تنها مالك آن چيزى هستيم كه او خود آن را به ملكيت ما در آورده است. پس، وقتى آنچه را كه او به مالكيتش سزاوارتر از ماست در اختيار ما نهد تكليفى بر عهده ما نهاده است و هرگاه آن را از ما باز گيرد، تكليف خويش را از عهده ما برداشته است.

2614

خدا شنواست

قرآن:

«پس هر كس كه آن وصيت را بشنود و آن گاه دگرگونش سازد، گناهش بر آن كسانى است كه دگرگونش مى كنند. همانا خدا شنواى داناست».

حديث:

۱۲۶۵۳.امام على عليه السلام :هر شنوايى، جز او، آواهاى ظريف را نمى شنود و صداهاى شديد نيز گوشش را كر مى كند و صداهاى دور دست را نمى تواند بشنود.

۱۲۶۵۴.امام على عليه السلام :هر كس سخن بگويد، خدا گفتارش را مى شنود و هركه خاموش ماند، او آنچه را در درونش مى گذرد مى داند.