جوهرى در الصحاح استفاده كرده و آنها را مطابق مادّه كلمه و بر طبق حرف آخر ، ترتيب الفبايى داده است و براى آسان كردن دستيابى مراجعه كنندگانى كه از علم صرف و اشتقاق ، اطّلاع چندانى نداشتند ، حرف همزه و الف منقلبه از «واو» و «ياء» را يكسان به شمار آورده و همه كلمات مهموز اللاّم و ناقص را در حرف «الف» كتاب ، جاى داده است. ۱
طريحى ، در تفسير و شرح حديث و واژه هاى غريب آن ، به خاستگاه آنها هم نظر داشته و تلاش كرده است خود را از تفسيرهاى مكرّر ، ولى بدون سند و اعتبار ـ كه ساخته و پرداخته اخبارگويان و قصّه پردازان (و نه گفته راويان وحى) است ، دور نگه دارد. او همچنين بر اساس بهره گيرى از علم اهل بيت عليهم السلام ، مصداق هاى منطبق شده را به عنوان معانى واژه ها ذكر مى كند. ۲
در اين حوزه ، علاوه بر مجمع البحرين ، كتاب ديگرى هم به نام غريب الحديث الخاصّة به طريحى نسبت مى دهند. ۳
1. غريب حديث «الوافى»
ملاّ محسن فيض كاشانى (م 1091 ق) به بيان الفاظ مبهم و مشكل كتاب الوافى پرداخته و در تفسير بعضى الفاظ كه كم تر نياز به تفسير داشته اند ، كوشيده است كه از هيچ موردى چشم پوشى نشود تا افراد بيشترى از آنها استفاده كنند. وى در مقدّمه بر اساس درخواست اين گونه تفسير كردن جمعى از وى ، اين الفاظ را تفسير كرده اسـت . ۴
مرحوم فيض ، در برخى موارد هم مشكلات را به صورت حديث به حديث ،
