و هر كس نام زيد عليه السلام را شنيده باشد ، كم و بيش آوازه قيام و شهادت او را نيز شنيده است . با وجود اين كه مردى متّقى ، پارسا ، محدّث ، مفسّر ، جليل و شريف بود ، در ميدان نبرد هم مثل جدّ بزرگوارش حضرت سيّد الشهدا عليه السلام ، از مردان شجاع ، دلير و مجاهد به شمار مى رفت .
زيد عليه السلام در زمانى سخت و دوره اى وحشت بار ، چشم به جهان گشود؛ در زمانى كه بنى اميّه در اوج قدرت و عمّالشان يكّه تاز ميدان كشور وسيع اسلامى آن روز بودند .
زيد بن على عليه السلام در دوره اى پا به عرصه وجود نهاد كه مسلمانان به بند كشيده شده آرزوىِ فرمانده اى انقلابى ، مخصوصا از خاندان على عليه السلام را در دل مى پرورداند .
او در زمانى متولّد شد كه كوچك ترين قيام مسلحانه علنى توسّط ائمه دين عليهم السلامسبب از هم پاشيدن تمام آمال شيعيان و انقلابيّون و در نتيجه محروم ماندن مردم از وجود ائمه معصوم عليهم السلام خويش مى شد ، و حتّى كم ترين اثرى از اسلام واقعى باقى نمى ماند .
در اين شرايط سخت ، احتياج به فرماندهى لايق و ارزنده از دودمان شريف ابوطالب در همه جا محسوس بود و بايد فرد بارزى از ايشان با صلاحديد امام به نحو سرّى و تاكتيكى ، فرماندهى رسمى نبرد مسلحانه را به عهده بگيرد .
نَسب شريف ، اَلقاب و سيماى حضرت زيد بن على عليهماالسلام
پدر عالى قدر زيد عليه السلام ، امام على بن الحسين عليهماالسلام امام چهارم شيعيان است . او امامى معصوم و در زهد و تقوا مردى بى نظير بود:
وَ كانَ قَد بَلَغَ الغايَةَ في العِبادَةِ وَ التَّديُّنِ؛ او به انتها درجه تقوا و تديّن نايل شده بود ۱ .
به طورى كه از كثرت عبادت ، بستگان و آشنايان ايشان وحشت هلاكت او را داشتند ، و آن حضرت را از عبادت طاقت فرسا و مشقّت آميز نهى مى كردند ، ولى او
