نمى دانم به مسلمانان كه خورندگان روزه اند در ماه مبارك رمضان خداوند منّان چه جزا و سزا مى دهد ؟ ! و چرا اين گمراهان به مرئى و منظر بندگان خدا مخاصمه و محاجّه با منتقم قادر غالب مى نمايند و آيه كريمه « وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ »^۱ و « يَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ »^۲ وآيه « أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِى حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا »^۳ البته در حقّ ايشان است .

وأيضاً مرويست : « بابُ العبادةِ الصومُ »^۱ .
پس عرض مى كنم : مولوى گفته است :

نفس ، فرعون است هان^۲سيرش مكنتا نيارد ياد از آن كفر كهن
گرسنه خود لاف اللّهى نزدكاتشش را نيست از هيزم مدد
و غزالى گفته است : مراد از اين آيه « فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِىَ لَهُم مِن قُرَّةٍ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ »^۳ همانا صوم است كه طاعتى پنهان است و جزاء وى نهان .
خلاصه از اين احاديث در فضل روزه و روزه دار البته بعضى التفات مى فرمايند كه غرضى جز ملاحظه اجمال و اختصار ندارم ، والاّ ماه رمضانى تمام در خور مكنونات و مضمرات اين بنده كثير العصيان است .
خلاصه ، در احترام صيام شهر اللّه اهل تفسير خبر داده اند : مردى مجوس پسرش را ديد در ماه رمضان غذا مى خورد طپانچه بر او زد كه حرمت اسلام و اسلاميان چه شد ، مرد عالمى بعد از مردن وى را در خواب ديد كه بر درجات عاليه جنات مرتقى است جهت پرسيد گفت : در زمان احتضار ندائى از حق برآمد : اى ملائكه ! بر بالين بنده ام حاضر شويد كه او را توفيق اسلام داده ام براى احترامى كه از شهر صيام نگاه داشت كه : « إِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُـحْسِنِينَ »^۴ .