مى دهند . پس از توجّه و حضور زائر ، مزور از خداوند رحمان براى زاير خود فيضى و مددى مى خواهد و دعاء ميّت هم به هدف اجابت مقرون مى گردد .
حال هر قدر نسبى و سببى بيشتر است و ربط معنوى زيادتر ، يعنى : جنسيّت و سنخيّت صورةً و معنىً بيشتر دارد فيض بيشتر به وى مى رسد .

حديثٌ شريف در تشويق زيارت ائمه هدى عليهم السلام و امامزادگان است

داعى عاصى براى تشويق زائرين قبور ائمه انام عليهم السلام و اولاد فخام ايشان از اين حديث كه در كتاب « امالى » ^۱ ابن الشّيخ ديده ام به قدر فهم خود شرح مى دهم و [ از ] آن بهتر حديثى ياد ندارم و نخوانده ام ، و سند اين حديث منتهى مى شود به ابى عامر نباتى واعظ اهل حجاز كه گفت : خدمت حضرت صادق عليه السلام شرفياب شدم و عرض كردم : يابن رسول اللّه ! ما لمن زار قبر اميرالمؤمنين عليه السلام وعمّر تربته ؟ يعنى : ثواب كسى كه قبر حضرت امير عليه السلام را زيارت كرده و آباد و تعمير نمود تربتش را چيست ؟
فرمودند : « اى ابى عامر ! پدرم از پدرش از جدش جناب امام حسين عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم روايت كرده كه فرمودند به حضرت امير مؤمنان عليه السلام : « تو در زمين عراق كشته مى شوى و در عراق مدفون مى گردى » .
پس آن بزرگوار عرض كرد : ما لمن زار قبورنا وعمّرها وتعاهَدَها ؟ يعنى : ثواب آنكه قبور ما را زيارت كند و آباد نمايد و عهد كند به زيارت و تعمير آن چيست .
فرمود : « يا ابا الحسن ! انّ اللّه جَعَلَ قبرَك و قبرَ وُلدِك بقاعاً من بقاعِ الجنّة و عرصةً من عرصاتِها ، وان اللّه جعل قلوب النجباءِ من خلقه وصفوة من عباده تحنّ اليكم وتحتمل المذلة والأذى فيكم ويعمّرون قبورَكم و يكثرونَ زيارتها تقرّباً منهم الى اللّه ومودّتهم لرسولهِ صلى الله عليه و آله وسلم » .

المزورِ اكراماً له وتعظيماً واستيناساً به .
معنى فارسى زيارت : ديدن كردن است ، چنانچه در حديث است « زوروا اخوانكم »^۱ ، يعنى : ديدن كنيد برادرهاى خودتان را ، و آنچه در عرف مشهور شخص زائر قصد مى كند شخص مزور را كه برادر مؤمن است براى تكريم و تعظيم و براى انس گرفتن با او .
و زيارت كردن هم بر مرده و هم بر زنده استعمال مى شود ؛ امّا بر ميّت مثل قوله تعالى : « أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ * حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ »^۲ ؛ اما بر زنده در حديث است : « غبّوا^۳فى زيارة المريض » . و [ الغبّ ] فى زيارة القبور [ فى كل اُسبوع ] ^۴ .
و « عيادت » هم به معنى زيارت آمده است ، و آنچه مصطلح است در افواه اختصاصى به ديدن مريض دارد اگر چه در حديث سابق ديدن مريض را زيارت مى خوانند .
خلاصه معنى زيارت همان حاضر شدن به مدفن مزور منظور است و ديدن كردن از وى ، و جهت زيارت كردن مراقد و مقابر متوفّى و اهل ولا شايد براى تكميل مراتب و ملكاتى است كه در دار دنيا اين ابدان و هياكل نموده اند و فيضهاى لا يتناهى به ايشان رسيده ، پس از مبدأ فيض انقطاع فيوضات بعد از ممات از ايشان نشده است بلكه بيشتر و زيادتر در عالم برزخ به قدر و اندازه و اجساد و اجسام برزخيّه افاضه الهيّه بر ايشان در قبورشان مى شود ، و هر كجا هم باشند البته كمال توجّه به مصرع و مدفن خودشان دارند و سلب توجّه و علاقه از آن محل و مورد نمى نمايند .
پس هر كسى كه نزديك قبر مزورش كه محترم است آمد و حاجت و مطلبى خواست از آنكه آن قبور مهبط ملائكه است و محل نزول فيضهاى الهى ، لابد به زائر هم بهره اى