مى كنند ، به سوى ايشان رفت . ^۱
اين كه ابن جوزى مى گويد كه امام عليه السلام اميد به يارى داشت، يعنى انتظار داشت كه پيروز شود و تشكيلِ حكومت دهد . هندوشاه صاحبى نخجوانى نيز مى گويد:
كوفيان ، به حسين عليه السلام نامه نوشتند و اَيمانِ ^۲ مؤكّده ياد كردند كه اگر او به كوفه رود ، با او بيعت كنند و به دفعِ [شرّ] بنى اميّه ، مشغول شوند و هر چه از معاونت و معاضدتْ ممكن باشد، به جاى آرند ، و اين مُراسلت و دعوت ، مكرّر شد . حسين عليه السلام ، ... به سخن ايشان ، فريفته گشت و عزيمت كوفه را تصميم داد . ^۳
روشن است كه صراحت اهل سنّت در تبيين هدف امام حسين عليه السلام و عدم اختلاف آنان در اين زمينه، از آن روست كه تنها نگاهى تاريخى به اين مسئله دارند و بحث هاى كلامى را در آن ، دخالت نمى دهند.

3. نظريه حفظ جان

يكى از نويسندگان معاصر، هدف امام حسين عليه السلام را چنين تشريح مى كند:
بيرون آمدن امام حسين عليه السلام از مدينه به مكّه و از مكّه به طرف عراق ، براى حفظِ جان بوده ، نه خروج و قيام ، و نه جنگ با دشمن ، و نه تشكيل حكومت . ^۴
نيز نوشته است :
شيعيان مى گويند: اساسا امام حسين عليه السلام ، قيام نكرد و قصدِ جهاد ، نداشته است . ^۵

4. نظريه جمع

چنان كه گذشت ، نظريه جمع، در صدد سازگارى دادن ميان نظريه «شهادت طلبى» و