بدون شهادت ، وصول به اين مرتبه ، از براى او ممكن نبود ؛ زيرا كه رفعِ كدورات معاصى امّت و شفاعت ايشان ، موقوف بر خون و تألّم ايشان است . ^۱
دكتر حميد عنايت نيز با استناد به برخى كتاب هاى اهل منبر، مانند محرق القلوب و رياض القدس ، چنين نتيجه گرفته است :
شهادت امام حسين عليه السلام ، ... بى شباهت به [بر] صليب كشيده شدن عيسى عليه السلام نيست . همان طور كه عيسى عليه السلام ، خود را در محراب صليب ، قربانى كرد كه بشريت را رستگار كند، امام حسين عليه السلام هم اجازه داد كه در صحراى كربلا ، شهيد شود تا امّت اسلام را از گناه ، تطهير كند . ^۲

ج ـ شهادت سياسى

مشهورترين تفسير از اهداف امام حسين عليه السلام ، شهادت سياسى است و امروزه ، در كتاب ها و سخنرانى ها همواره اين تفسير ،تبيين و تبليغ مى شود. تفسير ياد شده ، در واقع ، تحليلى سياسى از قيام امام حسين عليه السلام است و برخاسته از اسلام سياسى. پس از اين كه مسلمانان در عصر حاضر ، به اسلام سياسى رسيدند و ابعاد سياسى دين در نگاه آنان برجسته شد، اين تفسير نيز از درون آن ، استخراج شد.
سيّد هبة الدين شهرستانى ، در اين باره مى گويد:
امام حسين عليه السلام مى دانست كه چه بيعت بكند و چه نكند ، كشته خواهد شد ، با اين تفاوت كه اگر بيعت نمايد ، هم او كشته خواهد شد و هم مجد و آثار جدّ او از بين خواهند رفت ؛ ولى اگر بيعت نكند ، تنها او كشته مى شود ؛ امّا در نتيجه ، آرزوهاى او برآورده مى گردد و شعائر دين و شرفِ هميشگى ، به دست خواهد آمد. ^۳
همچنين ، دكتر محمّد ابراهيم آيتى مى گويد: