۲۶۰.اَلمُؤمِنُ كَيِّسٌ فَطِنٌ حَذِرٌ ؛ ۱
۰.مؤمن زيرك ، هوشيار و بيمناك و پرهيزكننده است .
۲۶۱.اَلمُؤمِنُ لِلمُؤمِنِ كَالبُنيانِ يَشُدُّ بَعضُهُ بَعضا ؛ ۲
۰.مؤمن براى مؤمن ، چونان بنايى است كه بخشى از آن ، تكيه گاه بخش ديگر است .
۲۶۲.اَلمُؤمِنُ مِرآةُ المُؤمِنِ ؛ ۳
۰.مؤمن ، آينه مؤمن است .
۲۶۳.اَلمُؤمِنُ مَن آمَنَهُ النّاسُ عَلى أنفُسِهِم و أموالِهِم ؛ ۴
۰.مؤمن ، كسى است كه مردم او را بر جان و مال خويش امين شمارند .
۲۶۴.اَلمُؤمِنُ يَسيرُ المَؤونَةِ ؛ ۵
۰.مؤمن ، كم خرج است . ۶
۲۶۵.اَلنَّدَمُ تَوبَةٌ ؛ ۷
۰.پشيمانى [از گناه] توبه است .
1.بحار الأنوار ، ج ۶۴ ، ص ۳۰۷ (به نقل از قُضاعى) .
2.المجازات النبويّة ، ص ۲۶۲ (با اندكى تفاوت) .
3.سنن أبى داوود ، ج ۲ ، ص ۴۶۰ . در منابع شيعى از امام على عليه السلام : تحف العقول ، ص ۱۷۳ .
4.بحارالأنوار ، ج ۶۴ ، ص ۳۰۹ (به نقل از قُضاعى) .
5.همان ، ص ۳۰۷ (به نقل از قُضاعى) .
6.مؤمن ، به اقتضاى ايمان ، در مخارج زندگى از اسراف و مصرف بيهوده دورى مى گزيند . او با بسنده كردن به اندازه نياز ، هزينه زندگى را كاهش مى دهد .
7.كتاب من لايحضره الفقيه ، ج ۴ ، ص ۳۸۰ .