«از اين رو بر فرزندان اسرائيل ، مقرّر داشتيم كه هر كس كسى را جز به قصاص قتل يا [ به كيفر ]فسادى در زمين بكشد، چنان است كه گويى همه مردم را كشته باشد، و هر كس كسى را زنده بدارد، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است؛ و بى گمان، پيامبران ما دلايل آشكار براى آنان آوردند.[ با اين همه ]پس از آن ، بسيارى از ايشان در زمين ، زياده روى مى كنند .»
حديث
۱۱.امام على عليه السلامـ در مناظره اش با شخصى ملحد ـ: ... «از اين رو ، بر فرزندان اسرائيل، مقرّر داشتيم كه هر كس كسى را جز به قصاص قتل يا [ به كيفر ]فسادى در زمين بكُشد ، چنان است كه گويى همه مردم را كشته باشد ، و هر كس كسى را زنده بدارد، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است».
زنده كردن در اين جا تأويلى باطنى دارد كه غير از ظاهر آن است و آن ، كسى است كه فردى را هدايت كند؛ زيرا هدايت ، زندگانى ابدى است و كسى را كه خداوند زنده ناميده ، هرگز نمى ميرد. تنها او را از خانه رنج و محنت به خانه آسايش و بخشش ، انتقال مى دهد.
۱۲.تفسير العياشىـ به نقل از ابو بصير ـ: از امام باقر عليه السلام[ تفسير اين آيه را ]پرسيدم : «و هر كس كسى را زنده بدارد ، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است».
فرمود : «كسى است كه فردى را از كفر به ايمان درآورد».
۱۳.الكافىـ به نقل از فضيل بن يسار ـ: به امام باقر عليه السلاماين سخن خداوند در قرآن را گفتم : «و هر كس كسى را زنده بدارد ، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است» .
فرمود : «[ يعنى نجات دادن او] از آتش يا غرق شدن» .
گفتم : پس كسى كه فردى را از گمراهى به هدايت درآورد؟
فرمود : «اين ، بالاترين تأويل آن است».
