حديث
۲۹۱.عيسى عليه السلام :آن كس كه اندرز داد ، وظيفه ابلاغ را به انجام رساند ، و آن كه پند گرفت ، رستگار شد.
۲۹۲.امام على عليه السلامدر سفارش خود به فرزندش كه او را اندرز مى داد ـ: دلت را به اندرز زنده بدار.
۲۹۳.امام على عليه السلام :موعظه ها حيات دل هايند.
۲۹۴.امام على عليه السلام :موعظه ها باعث صيقل جان ها و جلاى دل هايند.
۲۹۵.امام على عليه السلام :پرده غفلت ، با اندرزها كنار مى رود.
۲۹۶.امام على عليه السلام :نتيجه اندرز ، بيدار شدن است.
۲۹۷.نهج البلاغة :كه مردى عابد بود ـگفته اند يكى از ياران امير مؤمنان به نام همّام گفت: اى اميرمؤمنان ! پرهيزگاران را براى من توصيف كن، چنان كه گويى به آنان مى نگرم ...
راوى مى گويد : پس ، همّام بيهوش گشت و در آن بيهوشى جان داد .
امير مؤمنان فرمود: «به خدا، از همين بر او مى ترسيدم» .
[ سپس فرمود:] «پندهاى رسا با آنان كه شنواى آن اند ، چنين مى كند؟!».
[ مردى گفت: اى امير مؤمنان چرا با تو چنين نكند؟ فرمود :] «واى بر تو! هر اجلى را زمانى است كه از آن پيش نيفتد ، و سببى است كه از آن درنگذرد . آرام باش و ديگر بار چنين سخن به زبان مياور كه آن، دَمِ شيطان بود كه بر زبانت دميد».
