۶۶۰۴.امام باقر عليه السلام :كسى كه خداوند براى او واعظى درونى قرار ندهد، موعظه هاى مردم هرگز در او سودمند نمى افتد.
1857 ـ كسى كه از اندرز سود نمى برد
۶۶۰۵.امام على عليه السلام :نادان باز نمى ايستد (هيچ نهى و بازداشتى در او اثر نمى كند) و پند و اندرزها سودش نمى دهد.
۶۶۰۶.امام على عليه السلام :كسى كه خدا او را بر نفْسش كمك نكند، از پند هيچ پندگويى سود نبرد.
۶۶۰۷.امام على عليه السلام :ميان شما و اندرز پرده اى از بى خبرى آويخته است.
1858 ـ پند گوىِ پندناپذير
قرآن:
«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! چرا چيزى مى گوييد كه عمل نمى كنيد؟ نزد خدا سخت ناپسند است كه چيزى را بگوييد و نكنيد».
حديث :
۶۶۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند به عيسى بن مريم چنين وحى فرمود: با حكمت من خودت را اندرز ده، اگر از آن سود بردى آنگاه مردم را نيز اندرز ده وگرنه ازمن شرم كن.
۶۶۰۹.امام على عليه السلام :از آن دسته مباش كه... در پنددادن مى كوشند و خود پند نمى پذيرند، پُر مى گويند و كم عمل مى كنند، براى آنچه فانى مى شود سخت مى كوشند و در آنچه ماندگار است، سهل انگارند، سود را زيان مى بينند و زيان را سود مى شمارند.
۶۶۱۰.امام على عليه السلام :بسا بازدارنده اى كه خود باز نمى ايستد و بسا پندگويى كه خود پند نمى پذيرد.
۶۶۱۱.امام على عليه السلام :اى مردم! از شعله چراغ پندگوىِ پندنيوش روشنى برگيريد، و از زلال چشمه اى آب برداريد كه آبش از گل و لاى صاف است.
۶۶۱۲.امام صادق عليه السلام :عالم هرگاه به علم خود عمل نكند، پند او از دل ها فرو غلتَد، آن گونه كه باران از روى تخته سنگ فرو مى غلتد.
1859 ـ دعوت عملى
۶۶۱۳.امام على عليه السلام :اندرزى كه هيچ گوشى آن را دور نمى اندازد و هيچ سودى با آن برابرى نمى كند، آن اندرزى است كه زبانِ گفتار از آن خاموش شود و زبانِ كردار بدان گويا گردد.
