461
مَنهَجُ اليقين

[ راه محبوب الهى شدن ]

وَ مَنْ سَرَّهُ أنْ يَعْلَمَ أَنَّ اللّه َ ـ عزَّ و جلَّ ـ يُحِبُّهُ فَلْيَعْمَلْ بِطَاعَةِ اللّه ِ وَلْيَتَّبِعْنَا ؛ أَلَمْ تَسْمَعْ قَوْلَ اللّه ِ ـ عزَّ و جلَّ ـ لِنَبِيِّهِ صلى الله عليه و آله :«قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ»۱
؟ وَ اللّه ِ لا يُطِيعُ اللّه َ عَبْدٌ أبَداً إلّا أَدْخَلَ اللّه ُ عَلَيْهِ فِى طاعَتِهِ اتِّبَاعَنَا ، وَ لا وَ اللّه ِ لا يَتَّبِعُنَا عَبْدٌ أبَداً إلَا أحَبَّهُ اللّه ُ ، وَ لا وَاللّه ِ لا وَ اللّه ِ لا يَدَعُ أحَدٌ اتِّبَاعَنَا أبَداً إلَا أبْغَضَنَا ، وَ لا وَ اللّه ِ لا يُبْغِضُنَا أحَدٌ أبَداً إلَا عَصَى اللّه َ ، وَ مَنْ مَاتَ عَاصِياً للّه ِ أخْزَاهُ اللّه ُ وَ أكَبَّهُ اللّه ُ عَلَى وَجْهِهِ فِى النَّارِ ، وَ الْحَمْدُ للّه ِ رَبِّ الْعَالَمِينَ .

و كسى كه او را مسرور سازد اين معنى كه بداند خداى ـ عزَّ و جلَّ ـ او را دوست مى دارد ، پس بايد كه به طاعت الهى عمل كند و ما را (يعنى اهل البيت : را) متابعت كند . آيا نشنيده اى قول خداى ـ عزَّ و جلَّ ـ را كه به پيغمبر خود ۹ مى فرمايد كه : «بگو كه اگر شما خدا را دوست مى داريد ، پس پيروىِ من كنيد تا خداى تعالى ، شما را دوست دارد و گناهان شما را بيامرزد» . واللّه كه هيچ بنده اى هرگز اطاعت خداى ـ عزَّ و جلَّ ـ به جاى نياورده كه خداى ـ عزَّ و جلَّ ـ در طاعتش پيروى ما را داخل نكرده باشد ! و نه واللّه كه هيچ كس پيروىِ ما هرگز نمى كند كه خداى ـ عزَّ و جلَّ ـ او را دوست ندارد ! و نه واللّه كه هيچ بنده اى پيروىِ ما را ترك نمى كند كه ما را دشمن ندارد ! و نه واللّه كه هيچ كس ما را دشمن نمى دارد كه عصيان الهى نكرده باشد ! و كسى كه با عصيان الهى بميرد ، خداى تعالى ، او را رسوا مى كند و بر رو ، در آتش جهنّم مى اندازد . و حمد ، مر خداوندى راست كه پروردگارِ عالميان است .
و از اين كلام شريف ـ چنانچه قبل از اين ظاهر شد ـ ، معلوم مى شود كه عبادت الهى بدون متابعت اهل بيت طاهرين عليهم السلام فايده نمى دهد ، و عاقبتِ كسى كه مخالفتِ ايشان كند ، جهنّم است . و سرمايه محبّت الهى و تقرّب به جناب اقدس او ، تمسّك به عروة الوثقاى متابعت و محبّت اهل عصمت و طهارت است ، و متابعتِ ايشان بر وجه كمال ، به سعى و اهتمام در عبادت و بندگى الهى به عمل مى آيد ، و محبّت ، مقتضى اطاعت و فرمان بردارى است . اميد كه همگى دوستان را توفيق عبادت و بندگى ، روزى گردد . بالنّبىّ وآله الأماجد الكرام ـ صلوات اللّه عليهم ـ . ما تعاقبت اللّيالى والأيّام .

1.. سوره آل عمران ، آيه ۱۳۱ .


مَنهَجُ اليقين
460

[ نشانه ايمان حقيقى ]

وَاعْلَمُوا أَنَّ اللّه َ تَعَالى إذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً شَرَحَ صَدْرَهُ لِلْاءسْلامِ ، فَإِذَا أَعْطَاهُ ذَلِكَ أَنْطَقَ لِسَانَهُ بِالْحَقَّ ، وَ عَقَدَ قَلْبَهُ عَلَيْهِ فَعَمِلَ بِهِ ، فَإذا جَمَعَ اللّه ُ تَعَالى لَهُ ذَلِكَ تَمَّ لَهُ إِسْلاَمُهُ ، وَ كَانَ عِنْدَ اللّه ِ إِنْ مَاتَ ـ عزَّ و جلَّ ـ عَلَى ذلِكَ الْحَالِ مِنَ الْمُسْلِمِينَ حَقّاً ، وَ إِذَا لَمْ يُرِدِ اللّه ُ تَعَالى بِعَبْدٍ خَيْراً وَ كَّلَهُ إلى نَفْسِهِ فَكَانَ صَدْرُهُ ضَيِّقاً حَرَجاً ، فَإِنْ جَرَى عَلَى لِسَانِهِ حَقٌّ لَمْ يُعقَدْ قَلْبُهُ عَلَيْهِ ، وَ إذَا لَمْ يُعْقَدْ قَلْبُهُ عَلَيْهِ لَمْ يُعْطِهِ اللّه ُ الْعَمَلَ بِهِ ، فَإذَا اجْتَمَعَ ذَلِكَ عَلَيْهِ حَتّى يَمُوتَ وَ هُوَ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ كَانَ عِنْدَ اللّه ِ مِنَ الْمُنَافِقِينَ ، وَ صَارَ مَا جَرَى عَلى لِسَانِهِ مِنَ الْحَقِّ الَّذِى لَمْ يُعْطِهِ اللّه ُ أنْ يُعْقَدَ قَلْبُهُ عَلَيْهِ وَ لَمْ يُعْطِهِ الْعَمَلَ بِهِ حُجَّةً عَلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ، فَاتَّقُوا اللّه َ وَ اسْألُوُهُ أنْ يَشْرَحَ صُدُورَكُمْ لِلْاءسْلامِ ، وَ أَنْ يَجْعَلَ أَلْسِنَتَكُمْ تَنْطِقُ بِالحَقِّ حَتّى يَتَوَفَّاكُمْ وَ أنْتُمْ عَلَى ذَلِكَ ، وَ أنْ يَجْعَلَ مُنْقَلَبَكُمْ مُنْقَلَبَ الصَّالِحِينَ قَبْلَكُمْ ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلَا بِاللّه ِ ، وَ الْحَمْدُ للّه ِ رَبِّ الْعَالَمِينَ .
و بدانيد كه خداى تعالى هر گاه ، خير بنده را خواهد به سبب سعادتى كه اكتساب نموده ، سينه او را از براى اسلام ، وسيع مى سازد ، و چون اين معنى را به او عطا كرد ، زبانش به حق ، گويا مى شود و دلش را به حق مى بندد و به حق ، عمل مى كند . و هر گاه اين معانى را براى او جمع كرد ، اسلام او را تمام و كامل مى سازد . و اگر بر اين حال بميرد ، نزد خداى ـ عزَّ و جلَّ ـ از مسلمينِ حقيقى خواهد بود .
و هرگاه خداى تعالى ، خير بنده را نخواهد به سبب شقاوتى كه كسب كرده ، او را به خودش باز مى گذارد . پس سينه او تنگ و بى وسعت مى شود و اگر حقّى بر زبانش جارى شود ، دلش را بر او نمى بندد و وقتى كه دل را بر او نبست ، خداى تعالى ، عمل كردن به حق را روزىِ او نمى كند . و هرگاه اين امور بر او جمع شد تا آن كه بر اين حال مُرد ، نزد خداى ـ عزَّ و جلَّ ـ از جمله منافقين خواهد بود و آن حقّى كه بر زبانش جارى شده و روزىِ او نكرده ، خداى تعالى كه در دلش جاى۱كند و عمل به آن حق را روزىِ او نساخته ، بر او حجّت خواهد بود . پس ، از خداى تعالى ، حذر كنيد و از جناب اقدس او سؤال كنيد كه سينه هاى شما را وسعت دهد تا اسلام ، در آنها جاى گيرد و زبان هاى شما را به حق ، گويا سازد تا آن كه وقتى كه قبض ِ روح شما كند ، بر اين حال بوده باشيد ، و عاقبت كارِ شما را مانند عاقبت صالحين پيش از شما گردانَد . و توانايى بر اين امور و ساير مراتب عاليه ميسّر نيست ، مگر به عون و تأييد الهى . و حمد ، مَر خداوندى راست كه پروردگارِ عالميان است .

1.. الف : «جا» ؛ ب : «جارى» .

  • نام منبع :
    مَنهَجُ اليقين
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 287226
صفحه از 527
پرینت  ارسال به