بر اساس نقل های معتبر، کسانی که امام مهدی(ع) را در دوران غیبت کبرا دیده اند، عبارت اند از:
۱. ابن هشام (نایب حجّ ابن قولویه[۱]) که در سال ۳۳۹ق (سالی که قرمطیان، حجر الأسود را بر جاى خودش در کعبه نهادند) امام مهدی(ع) را در مسجد الحرام دیده است.
۲. ابن جعفر قیم که امام مهدی(ع) را در حرم کاظمین دیده است.
۳. ابو الحسین بن ابی بغل کاتب (از دبیران و کاتبان زمان مقتدر عبّاسی و از وزرای وی و والی اصفهان) که امام مهدی(ع) را در حرم کاظمین دیده است.
۴. محمّد بن علی علوى (ساکن مصر) که امام مهدی(ع) را در حرم امام حسین(ع) دیده است.
۵. ابو سوره حسن بن عبد الله تمیمی که امام مهدی(ع) را در حرم امام حسین(ع) دیده است.
۶. سید حسنی جبلى.
۷. ابو الحسن علی بن محمّد علوى .
۸. ابو محمّد دعلجى (فقیه و عارف و استاد نجاشی) که امام مهدی(ع) را در عرفات دیده است.
۹. زاهد کوفى.
۱۰. عمر بن حمزه.
۱۱. اسکندر دیربیش (فرمان روایی زاهد از نسل مالک اَشتر).
۱۲. ابو عبّاس واسطى .
۱۳. اسماعیل بن حسن هِرقلى (زاهد، باتقوا و صاحب کرامت) که امام مهدی(ع) را در سامرّا دیده است.
۱۴. عطوه علوى (زیدى مذهب).
۱۵. عبد المحسن که سید ابن طاووس، نام او را در میان گروهی آورده است که امام مهدی(ع) را دیده اند.
۱۶. محمّد بن ابى روّاد رواسی که امام مهدی(ع) را در مسجد صعصعه دیده است.
۱۷. محمّد بن جعفر دهّان که امام مهدی(ع) را در مسجد صعصعه دیده است.
۱۸. مردى صالح که قطب راوندى، دیدار او با امام مهدی(ع) را گزارش کرده است. ۱۹. مردى صالح که حسن بن حمزه علوى، دیدار او با امام مهدی(ع) در راه حج را گزارش کرده است.
۲۰. سید محمّد آوه اى (فاضل جلیل القدر و صالح عابد زاهد و صاحب مقامات عالى).
۲۱. تاجر پیر.
۲۲. نجم الدین جعفر بن زهدرى (شاگرد علّامه حلّی و مؤلّف کتاب إیضاح تردّدات الشرائع) که امام مهدی(ع) را در زیر گنبد معروف به مقام صاحب الزمان در حلّه دیده است.
۲۳. حسین مدلَّل (مردى صالح و اهل خیر) که امام مهدی(ع) را در خانه اش در نجف دیده است.
۲۴. محمّد بن نجم اسود (مردى اهل خیر و صلاح).
۲۵. مردى از کوفه.
۲۶. مردى که امام مهدی(ع) را در راه مصر دیده است.
۲۷. شهید ثانی (عالم بزرگ و معروف شیعه) که امام مهدی(ع) را در دهم ربیع الأوّل سال ۹۶۰ق در مسجد ابیض در رمله فلسطین دیده است.
۲۸. شیخ حسن عراقى (صنعتگرى جوان) که امام مهدی(ع) را در دمشق دیده است.
۲۹. امیر اسحاق استرآبادى (مردی شریف و صالح) که امام مهدی(ع) را در هفت یا نُه منزلى مکّه دیده است.
۳۰. ملّا عبد الرحیم دماوندى (صاحب کتاب تفسیر).
۳۱. شیخ محمّد مشغرایی (همدرس شیخ حرّ عاملى).
۳۲. میرزا محمّد استرآبادى (عالم فاضل و متکلّم محقّق) که امام مهدی(ع) را در هنگام طواف دیده است.
۳۳. مردى فلج که امام مهدی(ع) را در مقام قائم در بیرون نجف دیده است.
۳۴. حاج علی مکّى (شیخ صالح و پارسا).
۳۵. زین العابدین سلماسی (از شاگردان خاصّ سید بحر العلوم) که امام مهدی(ع) را در سرداب سامرّا دیده است.
۳۶. سید احمد رشتى موسوى که امام مهدی(ع) را در سال ۱۲۸۰ق در منزلی در راه حج دیده است.
۳۷. سید مرتضی نجفى (مردی باتقوا و صالح) که امام مهدی(ع) را در مسجد کوفه دیده است.
۳۸. سید محمّد قطیفى (از شاگردان سید عبد الله شبّر و ادیب و شاعر فاضل و آشنا به علوم عقلی و نقلی) که امام مهدی(ع) را در مسجد کوفه دیده است.
۳۹. مرد سبزى فروش که در سال ۱۲۷۵ق امام مهدی(ع) را در مسجد کوفه دیده است.
۴۰. یاقوت حلّى (روغن فروش) که امام مهدی(ع) را در بیرون شهر حلّه دیده است.
۴۱. اشکانی خوئی.
۴۲. عبّاسعلی مشهور به حاجى مؤمن که امام مهدی(ع) را در مسجد سردزک دیده است.
۴۳. شاگرد شیخ محمّدتقى تربتى که امام مهدی(ع) را در راه بازگشت از زیارت عتبات عالیات دیده است.
۴۴. خانمی بیمار و شفا داده شده.
۴۵. شیخ محمّد شوشترى کوفى (معروف به زهد و تقوا و صلاح در میان خواصّ علما و فضلاى نجف) که امام مهدی(ع) را در راه مکّه و مسجد کوفه دیده است.
۴۶. دختر آیة الله اراکى که امام مهدی(ع) را در هنگام طواف دیده است.
۴۷. مردى آرایشگر که امام مهدی(ع) را در راه مسجد سهله دیده است.
۴۸. پدر آخوند ملّا فتحعلی سلطان آبادى (از صلحاى متّقین) که امام مهدی(ع) را در صحن حرم امام حسین(ع) دیده است.
۴۹. همسر شیخ محمّد متّقى همدانی که در سال ۱۳۹۷ق امام مهدی(ع) را دیده است.[۲]
[۱]. ابن قولویه (م ۳۶۸ق) استاد شیخ مفید و از بزرگان فقه و حدیث شیعه که کاملاً مورد اعتماد بوده است.
[۲]. ر.ک: دانش نامه امام مهدی(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج ۵ ص ۹۹ ـ ۱۷۸.
