بنگريد: صحيح بخارى 1 / 181 و 219؛ صحيح مسلم 1 / 385؛ تاريخ اصفهان ابونعيم 2 / 359؛ مسند احمد 3 / 109 و 152 و 156؛ همان كتاب 5 / 305؛ همان كتاب 2 / 432؛ سنن بيهقى 3 / 118؛ الوفاء ابن‏جوزى 2 / 429 (به دو سند از بخارى)؛ ارشاد السارى فى شرح البخارى 2 / 60؛ نسائى 2 / 95؛ ترمذى 2 / 214؛ ابن‏ماجه 1 / 316 و 317.
2ـ 10ـ 6) بايد دانست كه حالات اولياى خدا در زمان‏هاى مختلف قيام در پيشگاه خدا، از جهت استغراق كامل و كمتر از آن تفاوت دارد. مى‏توان گفت كه استغراق در ياد خداى تعالى موجب برگرداندن توجّه از ياد غير او مى‏شود. ولى ياد خداى تبارك و تعالى چندگونه است؛ به نوعى كه گاهى منافاتى بين ياد خداى تعالى و ياد ديگرى (در راستاى ياد خدا) نيست.