مشهور به فخرالمحققين ^۱ (متولد 682 هـ حلّه ـ متوفى 771 هـ). در روز 20 شعبان به خانه خود در حله سال 751 و نيز روز جمعه 3 جمادى الاولى سال 756 هـ به شهيد اجازه داده است. علامه مجلسى عين اجازه دوم را از روى خط كسى كه وى آن را از خط شريفش كه بر روى جزء اول كتاب ايضاح الفوائد فى شرح مشكلات القواعد نوشته شده بود نقل كرده است. جزء مذكور به خط شهيد بوده و آن را بر مصنف ـ رضى الله عنهما ـ قرائت كرده است. ^۲
2 ) سيد ابوعبدالله محمدبن قاسم بن حسين بن قاسم بن معيّه تاج الدين حسنى ديباجى حلى ^۳ (متوفى 776 هـ، حله ، مدفون در حرم اميرالمؤمنين عليه ‏السلام ) وى در شوال سال 753 هـ و 16 شعبان 754 هـ به شهيد اجازه داده است. مجلسى از مجموعه جباعى دو اجازه ديگر از ابن معيه را ذكر كرده كه تاريخ هر دو شنبه 11 شوال 754 هجرى است. ^۴
3 ) سيد عميدالدين ابوعبدالله عبدالمطلب بن محمدبن على بن محمدبن اعرج حسينى حلى بغدادى خواهرزاده علامه حلى و شاگرد او. ^۵
شب نيمه شعبان 681 زاده شد و در بغداد از دنيا رفت و جنازه‏اش در نجف اشرف به خاك سپرده شد. وى در حاير حسينى 19 رمضان 751 هـ به شهيد اجازه داده است.
4 ) رضى الدين ابوالحسن على بن احمدبن يحيى مزيدى حلى ^۶ در غروب عرفه سال 757 هـ وفات كرد و در حرم اميرالمؤمنين عليه ‏السلام مدفون گرديد.
5 ) زين الدين ابوالحسن على بن احمدبن طرد مطارآبادى حلى ^۷ در رجب 762 هـ از دنيا رفت. وى در حله 6 ربيع الآخر سال 754 هـ به شهيد اجازه داده است.