«اذا جُمّع الآفاتُ فالبخل شرّها»
يعنى: آنگاه كه آفت‏ها گرد آيد، بخل و تنگ چشمى بدترين آفت‏ها باشد.
۵۵ ـ الرزق زرقانِ: رزقٌ تَطْلُبُه، و رزقٌ يَطْلُبُك، فاِنْ لَمْ تأتِهِ أتاك، فلا تَحْمِلْ همَّ سَنَتِكَ على هَمِّ يَومِكَ. كفاكَ كلُّ يومٍ [على ] ما فيه، فاِنْ تكنِ السَّنَةُ مِنْ عُمركَ فاِنّ اللّهَ تعالى سيؤتيكَ فى كلّ غَدٍ جديدٍ ما قَسَم لكَ.(بخشى از حكمت 369).
بحترى سروده: [العقد الفريد، ج 3، ص 156 ]:



اذا ما كانَ عندى قوتُ يومٍطرحتُ الهمَّ عنّى يا سعيدُ
و لم تخطر همومُ غدٍ ببالىلأنّ غدا له رِزْقٌ جديدُ
يعنى: آنگاه كه روزىِ امروز خود را داشته باشم، غم از خود بزدايم و غم فردا به دل راه ندهم، چرا كه براى فردا روزى‏اى تازه خواهد بود.
فضل بن عبدالرحمان مطلّبى گفته: [ربيع الأبرار، ج 4، ص 151 ]:



و لا ترهبنَّ الفقرَ ما عشت فى غدٍلكلّ غدٍ رزقٌ من اللّهِ واجبُ
يعنى: چو فردا زنده باشى از فقر مترس، چرا كه پروردگار براى هر روز، روزى‏اى مقررّ كرده است.
شاعرى ديگر سروده: [محاضرات الادباء، ج 2، ص 516 ]:



مَن كانَ لم يُعط علما فى بقاء غدٍماذا تفكُّرهُ فى رزق بعد غدِ
يعنى: كسى كه نداند كه فردا مى‏مانَد، انديشه او در روزىِ فرداها براى چيست؟
شاعر ديگرى گفته: [همان منبع پيشين، ج 2، ص 517 ]:
«رزق غدٍ يأتى معه». يعنى: روزى فردا با فردا مى‏آيد.
ديگرى گفته: [همان منبع پيشين؛ مجمل الاقوال، ورق 44 الف ]:



اِنْ كانَ عندكَ رزقُ اليومِ فاطّرحَنْعنكَ الهمومَ فعندَ اللّهِ رزقُ غدٍ
ترجمه منقول از مجمل الاقوال: اگر بود نزد تو روزى امروز، پس بينداز از تو اندوهها را، كه نزد خداى است روزى فردا.
۵۶ ـ ألا و اِنّ مـن النِّعَـمِ سَعةَ المـالِ، و اَفضـلُ من سَعـةِ المالِ صحّةُ البدن. (بخشى از حكمت 378)