40. تحقيق کتب الفتن و المهديّ و الملاحم من سنن أبيداوود (مهدى عبدالرزّاق شاهين الجميلى)
پايان‌نامه‌ى دانشگاه علوم اسلامى صدّام (عراق)، 1419، 226 صفحه. شامل تخريج احاديث سه باب از سنن ابى‌داوود که جمعا 108 حديث دارد و 12 حديث آن (ص 38 تا 49) به مهدويّت اختصاص دارد. مؤلّف، 8 حديث را صحيح و يکى را حَسَن مى‌داند. دکتر حمش مى‌گويد: مؤلّف از شاگردان فاضل من در عراق بود. (حمش، ص 58 ـ 59)
41. المسيح الدجّال: قرائة سياسية في أصول الديانات الکبرى (سعيد ايّوب)
دارالاعتصام، 1989 م، 336 ص.
مؤلّف کتاب خود را در سال 1406 (= 1986) به پايان برده و صفحات 307 تا 318 را به بحث مهدى اختصاص داده است. وى با استناد به دانشمندانى هم‌چون احمد حنبل، ابن‌تيميّه، ابن‌قيّم، شوکانى و شافعى، احاديث مهدى را صحيح يا متواتر مى‌داند و منکران آن‌ها را پيروان خاورشناسانى هم‌چون گلدزيهر و فان فلوتن مى‌شمارد. (حمش، ص 59 ـ 60)
42. مع الشيعة الأثني عشريّة في الأصول و الفروع (دکتر على سالوس)
مصر: دار التقوى، 1417، چهار جلد.
مؤلّف، بخشى از کتاب (1 / 160 ـ 163) را به بيان اختلاف در مورد مهدى اختصاص داده است، که آيا مهدى، فرزند امام حسن عسکرى است يا محمّدبن عبداللّه الحسنى که در آينده متولّد خواهد شد؟ دکتر حمش مى‌گويد: با وجود اين همه اختلافات ميان مسلمانان و ضرورت اتّحاد آن‌ها، زمان پرداختن به اين موارد جزئى نيست. (حمش، ص 61)
43. منهج أهل البيت في مفهوم المذاهب الإسلاميّة (سيّد ابوالحسن محيى‌الدّين حسنى)
