جوانى، ابنعبيداللّه اعرج، ابن حسينبن علىّبن الحسين عليهم السلام . وى به اخبار و سيره دانا بود. كتابهاى اخبار صاحب فخّ و اخبار يحيىبن عبداللّه صاحب الديلم، از آثار اوست. نجاشى او را ثقه و صحيح الحديث دانسته است.
مشايخ: ابراهيمبن بنان، جعفربن محمّد فزارى، حسنبن علىّبن هشام، حسنبن محمّد مزنى، حسينبن حكم، سليمانبن ابىالعطوس، و جمعى از محدّثان.
راويان (غير از مصنّف): علىّبن حسين اصفهانى، محمّدبن يحيى. (دقّت شود).
طبقه رجالى: اظهر اين است كه او از طبقه هفتم باشد.
بيست و سوم ـ علىّبن حسين قمى سعدآبادى مؤدّب
معرّفى و مشايخ: از علماى ادب بود. نزد احمدبن محمّدبن خالد، ادب فراگرفت و از او روايت كرد و يكى از افراد «عدّة من أصحابنا»ى اوست؛ چنان كه بيان مىشود. او ادب مىآموخت. ابوغالب زرارى يكى از شاگردان اوست.
راويان (غير از مصنّف): ابوغالب زرارى، جعفربن محمّدبن قولويه، محمّدبن موسىبن متوكّل.
تعداد روايات: 3 حديث (با تصريح به نام او در كتاب الروضة).
طبقه رجالى: طبقه هشتم.
بيست و چهارم ـ علىّبن محمّدبن ابراهيمبن ابان، ابوالحسن رازى كلينى
معرّفى: ثقه و عين بود. كتاب اخبار القائم عليه السلام را نوشت و در راه مكّه، كشته شد. در مقدمه اوّل همين كتاب (ترتيب أسانيد الكافي) بيان شد كه او به عنوان «علّان» شهرت دارد. وى دايىِ مصنّف بود. قدّس سرّهما. نيز بيان شد كه كلام كسانى كه علّان را پدر كلينى، محمّد و احمد را عموى او، ابراهيم را جدّش، علىبن محمّد را پسردايى او يا نوه خالهاش دانستهاند، ضعيف است. (به آن مقدّمه رجوع شود).
مشايخ: احمدبن حسين (2 حديث)، اسحاقبن محمّد (23 حديث)، جعفربن
