۱۴۶ هر شب جمعه بر علم امامان‏عليهم السلام افزوده مى‏شود. الف ب‏۳۹، ص‏۲۵۴/ ح‏۱ ۱۴۷ هر شب جمعه بر علم امامان‏عليهم السلام افزوده مى‏شود. الف ب‏۳۹، ص‏۲۵۴/ ح‏۲ ۱۴۸ هر شب جمعه بر علم امامان‏عليهم السلام افزوده مى‏شود. الف ب‏۳۹، ص‏۲۵۴/ ح‏۳ ۱۴۹ بر علم امامان‏عليهم السلام افزوده مى‏شود. الف ب‏۴۰، ص‏۲۵۴/ ح‏۱ ۱۵۱ بر علم امامان‏عليهم السلام افزوده مى‏شود. الف ب‏۴۰، ص‏۲۵۴/ ح‏۱ ۱۵۱ بر علم امامان‏عليهم السلام افزوده مى‏شود. الف ب‏۴۰، ص‏۲۵۵/ ح‏۳ ۱۵۲ بر علم امامان‏عليهم السلام افزوده مى‏شود. الف ب‏۴۰، ص‏۲۵۵/ ح‏۴ ۱۵۳ خدا دو علم دارد: علمى را كه بر ملائكه و پيامبران ظاهر كرده، همه را امامان‏عليهم السلام دارند و از علم مخصوص خود نيز هر گاه امرى را مشيت كند. امام‏عليه السلام را از آن آگاه مى‏كند. الف ب‏۴۱، ص‏۲۵۵/ ح‏۱ ۱۵۵ خدا دو علم دارد. هيچ علمى از علم مبذول كه به ملائكه و رسول رسيده، نيست؛ مگر امام‏عليه السلام بدان عالم است. و از علم مكفوف وقتى چيزى خارج شود (مشيّتى صورت گيرد) به امام‏عليه السلام مى‏رسد. الف ب‏۴۱، ص‏۲۵۶-۲۵۵/ح‏۳ ۱۵۶ علمى كه به ملائكه و پيامبر داده مى‏شود، به امام‏عليه السلام مى‏رسد. الف ب‏۴۱، ص‏۲۵۶/ ح‏۴ ۱۵۴ علمى كه به ملائكه و پيامبر داده مى‏شود، به امام‏عليه السلام مى‏رسد. الف ب‏۴۱، ص‏۲۵۵/ ح‏۲ ۱۵۵ خداوند از علم خود (امورى را كه مشيّت مى‏كند) براى امام مى‏گستراند و امام در آن آگاه است. الف ب‏۴۲، ص‏۲۵۶/ ح‏۱ ۱۵۸ علم غيب نزد خداوند است و چنانچه امرى مشيّت شود، نور علم آن براى پيامبر و امامان‏عليهم السلام ظاهر مى‏شود. الف ب‏۴۲، ص‏۲۵۶/ ح‏۲