۱۵ امام، حلال و حرام را به مردم مى‏شناساند و مردم را به خدا دعوت مى‏كند. ب ب ۵، ص ۱۷۸ / ح ۳ ۱۶ اگر امام نباشد، حقّ از باطل شناخته نمى‏شود. ب ب ۵، ص ۱۷۸ / ح ۵ ۱۷ خدا زمين را بدون امام، عادل رها نمى‏كند. ج ب ۵، ص ۱۷۸ / ح ۶ ۱۸ امام حجّت خداست. ج / ۱ ب ۵، ص ۱۷۸ / ح ۸ ۱۹ خدا مردم را به وسيله امام به سوى خود هدايت مى‏كند و امام حجّت خدا بر خلق اوست. ج ب ۵، ص ۱۷۸ / ح ۸ ۲۰ به واسطه امام، حجّت خدا بر خلق تمام مى‏شود. ج / ۱ ب ۶، ص ۱۸۰ / ح ۳ ۲۱ در مسائل و مشكلات بايد به امام رجوع كرد و تسليم او بود. ب ب ۷، ص ۱۸۰ / ح ۲ ۲۲ امام شاهد خدا در روى زمين است. ب ب ۷، ص ۱۸۱ / ح ۵ ۲۳ كسى كه از باب امام وارد نشود، هدايت نمى‏گردد. ب ب ۷، ص ۱۸۲ / ح ۶ ۲۴ امام باب ناطق علم الاهى است. الف ب ۷، ص ۱۸۳ / ح ۷ ۲۵ انسان براى حركت صحيح در مسير هدايت و مصون شدن از ضلالت و گمراهى، محتاج به امام الاهى است. ب ب ۷، ص ۱۸۳ / ح ۸ ۲۶ امامان‏عليهم السلام يارانشان را از چهره‏هايشان مى‏شناسند و طريق شناخت خدا هستند. الف ب ۷، ص ۱۸۴ / ح ۹ ۲۷ امام، دليل و راهنماست و مردم به سبب جهلشان نياز به راهنما دارند. ب ب ۷، ص ۱۸۴/ ح‏۱۰ ۲۸ امام نورى است كه انسان با آن مى‏تواند در بين مردمان حركت كند و به ضلالت آنان گرفتار نگردد. ب ب ۷، ص ۱۸۵/ ح‏۱۳ ۲۹ خداوند اطاعت امامان‏عليهم السلام را واجب كرده است... و امامان‏عليهم السلام راسخ در علم‏اند. الف ب ۸، ص ۱۸۶ / ح ۶