توسّل به دعاي بندگان شايسته

در آيات و روايات، نمونه‌هاي بسياري از دعا براي برادران مؤمن و هم‌چنين درخواست دعا از افراد صالح را مي‌بينيم.
برادران حضرت يوسف: وقتي از کار خود پشيمان شدند نزد حضرت يعقوب عليه السلام رفتند و از آن حضرت چنين خواستند: )قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِينَ؛ گفتند: اي پدر! براي گناهان ما آمرزش خواه كه ما خطاكار بوديم).
و حضرت يعقوب: نيز چنين پاسخ داد: (قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ؛ گفت: به زودي از پروردگارم براي شما آمرزش مي‌‏خواهم، كه او همانا آمرزنده مهربان است)^۱.
دليل قاطع‌تر، دستور خداوند به گنهکاران است. خداوند به کساني که گناهي کرده‌اند فرمان مي‌دهد نزد عزيزترين بنده خداوند حضرت محمّد مصطفي صلي الله عليه و آله بروند و از او درخواست استغفار در حقّشان بکنند:
(وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً؛ و اگر آنان وقتي به خود ستم كرده بودند، پيش تو مي‌‏آمدند و از خدا آمرزش مي‌‏خواستند و پيامبر [نيز] براي آنان طلب آمرزش مي‌‏كرد، قطعاً خدا را توبه‏پذيرِ مهربان مي‌‏يافتند)^۲.
امّا دلالت روايات بر جواز توسّل به دعاي بندگان شايسته، واضح‌تر است:
ترمذي و ابن ماجه، از عثمان بن حنيف روايت مي‌کنند: مرد نا بينايي نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و گفت: «ادع الله أن يعافيني؛ از خدا بخواه که مرا شفا دهد». حضرت فرمود: «إن شئت دعوت، و إن شئت صبرت فهو خير لك؛ اگر بخواهي دعا مي‌کنم و اگر صبر کني، براي تو بهتر است». امّا او از پيامبر در خواست دعا نمود. پس پيامبر به او فرمان داد تا به وجه احسن وضو بگيرد و دو رکعت نماز بخواند و سپس چنين دعا کند: «اللّهم إنّي أسألك و أتوجّه إليك بنبيّك محمّد، نبي الرحمة. إنّي توجّهت بك إلي ربّي في حاجتي هذه لتقضي لي. اللّهم فشفعه في» ^۳.
ابو اسحاق مي‌گويد: «اين حديث صحيحي است که ترمذي در احاديث مختلفي از باب ادعيه آورده است و مي‌گويد اين حديث، حسن، صحيح و غريب است» ^۴.