1.. اين رساله به تحقيق ر. شتروطمان (R.Strothman) منتشر شده است، در: Estorische Sonderthemen Bei Den Nusairi، Berlin، ۱۹۷۸. ر.ک: الفرقة الهامشية في الاسلام، همان، ص۴۶۴.

2.. در باره اين کتاب، ر.ک: «ام الکتاب»، ص۲۳۲ - ۲۳۴. Halm، Die Islamische Gnosis، pp.۱۱۳ – ۱۹۸; W.Ivanow، "Ummu'l – Kit?b"، Der Islam، pp.۱ – ۱۵.

3.. ر.ک: ام الکتاب، ص۱۳ - ۱۶و ۱۶ - ۲۰؛ در اين باره ر.ک: Halm، Die Islamische Gnosis، pp.۱۳۹ – ۱۹۸.

4.. See.Jafri، The Origins and Early Development of Shi'a Islam، p.۳۰۲ – ۳۰۳.

5.. شايد مراد از وي، فردي به نام جعفر بن ابراهيم جعفي باشد که نام او در شمار اصحاب امام باقر عليه السلام آمده است؛ طوسي، رجال، ص۱۲۹.

6.. صعصعه از اصحاب امير المؤمنين علي عليه السلام بوده و امام باقر عليه السلام را درک نکرده است؛ ر.ک: طوسي، همان، ص۶۹؛ طرائف المقال، ج۲، ص۸۹.

7.. در اين کتاب منظور از اين اصطلاح کساني هستند که به نور امامان عليهم السلام هدايت شدند و به خدايي آن بزرگواران عارف گشتند.يعني کساني که از ديدگاه بدنه اصلي شيعه غالياني گمراه هستند و در کفر و نجاست آنان ترديدي نيست؛ براي نمونه ر.ک: مستند الشيعة، ج۱، ص۲۰۴؛ مختصر الأحکام، ص۹.

8.. در مجموع الاعياد، جابر جعفي از امام باقر عليه السلام با عنوان «باقر النور» ياد کرده است.مجموع الاعياد، ص۸۹.

9.. ام الکتاب، ص۹ - ۱۰.