به جابر و ائمه عليهم السلام ، نشان از جايگاه رفيع جابر جعفي در ميان نصيريه دارد. از نظر آنان، او پس از ائمه عليهم السلام ، بالاترين مقام را داراست و از سوي امام باقر عليه السلام ، به عنوان حجت خدا معرفي شده است.^۱ در اوايل کتاب مجموع الاعياد هر يک از ايام ذکر شده در قرآن کريم بر شخصي تطبيق شده است؛ براي نمونه (يوم يقوم الناس لرب العالمين)^۲ بر امام علي عليه السلام ، (يوم لا يغني مولي عن مولي شيئاً ولا هم ينصرون)^۳ بر امام حسين عليه السلام ، (يوم عصيب)^۴ بر ابوذر، (يوم التناد)^۵ بر قنبر، (يوم الآزفة)^۶ بر محمد بن حنفيه، (يوم ترجف الراجفة)^۷ بر مفضل بن عمر و (يوم تمور السماء مورا)^۸ بر جابر جعفي.^۹ و^۱۰
در کتاب الأسوس از متون اين فرقه نيز، روايتي از جابر بن يزيد - که افراط شديد در غلو درآن موج مي‌‌زند - آمده است که بخش‌هايي از آن به قرار زير است:
... از عالم [امام باقر يا امام صادق عليه السلام ] خطبه‌اي شنيدم که در ابتداي آن، خود را مخلوق و در انتهاي آن خود را خداي يکتا معرفي کرد. در حالي که در فکر بودم، فرمود: اي جابر، «من خداوند بزرگ بلند مرتبه و خبر بزرگ هستم ... و راه راست و کوه بلند و عروة الوثقي ...^۱۱ و بدانچه مي‌‌کنيد، محيط هستم» .... سپس فرمود: «من بزرگ بلند مرتبه، يکتاي ازلي، معناي حقايق و پنهان از انديشه‌‌ها هستم؛ غايت من درک نشود و کسي به معناي من نرسد و من بلند مرتبه بزرگوار هستم ...^۱۲ و جز قليلي ما را نشناختند».^۱۳
از ديگر متون نصيري - که در آن اقوال فراواني به جابر بن يزيد منسوب شده است - مي‌‌توان از