حديث در طول تاريخ، به دلايل فراوانی دچار آشفتگی هايی شده که راه فهم حقيقت راستين از اين منبع را مشوب نموده است. يکی از اين دلايل، تقيه و صدور حديث در شرايط تقيه است. براي شناسايی احاديث تقيه آميز راه‌کارهايی می توان ذکر کرد؛ از جمله، وجود تعارض بين روايات، موافقت حديث با رأی و فتوای عامه، اعراض اصحاب از عمل به روايت و ... . اين نوشتار بر آن است ضمن تعريف لغوی و اصطلاحی تقيه، معيارهای شناخت احاديث تقيه آميز را بيان کند.