نقش آسيای ميانه كهن در نشر حديث شيعه - صفحه 200

در زمان قراخانيان نيز اوضاع شيعه مساعد بود. برخي از مستشرقان (پريستاك و مادلونگ) بر اين باورند نفوذ تشيع اين مناطق فراتر از ماوراء النهر بوده است و حداقل در ميان يكي از شاخه‌هاي قراخانيان، امام علي عليه السلام و علويان مورد احترام بودند. آنان تكرار نام‌هاي علي، حسن و حسين در ميان قراخانيان را نشانة علي دوستي آنان شمرده‌اند.۱
از سوي ديگر، درگيري‌هاي نظامي گسترده از ميانه سده چهارم به بعد ـ كه سبب افول حكومت ساماني شد ـ و همچنين تلاش‌هاي نظامي قراخانيان و تحركات سبكتگين، و جنگ‌هاي داخلي اين سه حكومت۲ همگي در مهاجرت دانشيان شيعه از اين مناطق به مغرب زمين و ديگر نواحي بلاد اسلامي موثر بوده است.

جدول پراكندگي جغرافيايي محدثان و مؤلفان شيعي در آسياي ميانه كهن

سده‌هاي هجري

تعداد محدثان

تعداد نويسندگان

تعداد كتاب‌ها و آثار

توضيح

سده اول هجري

۵ نفر؛

بخارا ۴ نفر

سمرقند ۱ نفر

ـ

ـ

ـ

سده دوم هجري

۹ نفر؛

بخارا ۷ نفر

فرغانه ۱ نفر

نسف ۱ نفر

۲ مؤلف

۷ اثر

ـ

سده سوم هجري

۳۲ نفر؛

سمرقند و كش ۲۳ نفر

ديگر شهرها ۹ نفر

۵ مؤلف

۶ اثر

دو نفر از مؤلفين كثير التأليف هستند، ولي از اسامي و تعداد ايشان اطلاعي در دست نيست.

سده چهارم هجري

۶۵ نفر؛

سمرقند و كش ۱۹ نفر

بخارا ۲۱ نفر

فرغانه ۱۰ نفر

بقيه شهرها ۱۵ نفر

۹ مؤلف

بيش از ۴۳۰ اثر

در اين سده ده‌ها جلسات حديث برپا شد و يكي از محدثان اين دوره (حيدر بن محمد سمرقندي) راوي ۱۰۰۰ اصل و كتاب و شيعي در سمرقند بوده است.

شيخ صدوق نيز در همين دوره در ايلاقكتاب من لا يحضره الفقيهرا نگاشت و ۲۵۰ كتاب خود را در اين منطقه اجازه روايت داد.

سده پنجم هجري

۱۲ نفر؛

بخارا ۵ نفر

سمرقند ۲ نفر

نَسف ۵ نفر

۵ مؤلف

بيش از ۱۳۰ اثر

ـ

جمع

۱۲۳ نفر

۲۱ مؤلف

۵۷۳ اثر

1.. مكتب‌ها و فرقه‌ها، ص۴۱.

2.. ر.ک: فرهنگ و تمدن اسلامي در ماوراء النهر، ص۱۱۵ ـ ۱۷۰.

صفحه از 201